Tag Archives: ლიტერატურა

ბობ დილანის წერილი შვედეთის აკადემიას

როგორც ცნობილია, 2016 წლის ბოლოს ებრაული წარმომავლობის მქონე გენიალური ამერიკელი მუსიკოსი,მწერალი და მხატვარი – ბობ დილანი შვედეთის აკადემიამ ნობელის პრესტიჟული პრემიით დააჯილდოვა ლიტერატურის დარგში.

ამონარიდები გიორგი შატბერაშვილის მოთხრობიდან – „მკვდარი მზე”

„არ იციან უგუნურებმა, წუთისოფელი სიცოცხლისა და სიკვდილის ჭიდილია… სადაც სიკვდილი არ შეაბოტებს, იქ რომ არც სიცოცხლეა. აბა, სიკვდილმა ვის უნდა მოუქნიოს თავისი ცელი?

ამონარიდები ფრედერიკ ბეგბედერის რომანიდან – “99 ფრანკი”

“ცხოვრებაში ხვდებით ადამიანებს,რომლებიც თქვენს არსებობას ცვლიან,თანაც ისე,რომ ამას ვერ ხვდებიან.შემდეგ კი მშვიდად,აუღელვებლად გღალატობენ და საკუთარი თვალით ხედავთ,როგორ შეეკვრებიან თქვენს დაუძინებელ მტრებს – თქვენ კი უყურებთ,როგორ გშორდებიან და მიდიან,

ამონარიდები დემნა შენგელაიას რომანიდან – „ბათა ქექია”

„არავის უცხოვრია ისე,როგორც უნდოდა”.

ამონარიდები სერგი ჭილაიას წიგნიდან – „შვილები”

„მე ბედნიერება მაშინ დავასამარე, როცა იმის ძებნა სამშობლოს გარეთ დავიწყე”.

ამონარიდი ჯეკ ლონდონის რომანიდან – “მარტინ იდენი”

“რედაქტორების დიდი უმრავლესობა,მთელი ოთხმოცდაცხრამეტი პროცენტი,ხელმოცარულები არიან.თავის დროზე მწერლობა უცდიათ და არაფერი გამოსვლიათ.არ გეგონოს,თითქოს შემოქმედების დიდ სიხარულს თავისივე ნებით ამჯობინეს გულგამაწვრილებელი სარედაქციო მუშაობა და გამუდმებით მონურ შიშში ყოფნა – როგორ გავრცელდება ეს ჩვენი გამოცემა ან გაქნილ გამომცემლებს რა მოვუხერხოო.არა,სცადეს უკვე წერა და ჩაფლავდნენ.

ამონარიდები მიხეილ ბულგაკოვის რომანიდან – „ოსტატი და მარგარიტა”

„თქვენ ღირსეულად არ აფასებთ ადამიანის თვალებს. დამერწმუნეთ, ენას შეუძლია სიმართლე დამალოს, თვალებს კი – არასოდეს!

ამონარიდები ალბერ კამიუს რომანიდან – “შავი ჭირი”

“თუ კაცს სურს კაცთა უბედურება გაინაწილოს,ბედნიერებისთვის თავის დღეში დრო არ დარჩება,ან ერთი უნდა აირჩიოს,ან მეორე”.

ამონარიდები ართურ კონან დოილის ნაწარმოებიდან – “შერლოკ ჰოლმზის თავგადასავალი”

“განა ცოტაა ისეთი ხალხი,რომლებიც თვითონ არ ბრწყინავენ ნიჭით,მაგრამ სხვა ადამიანებში ნიჭის ნაპერწკალს აღანთებენ.ესეც საგულისხმო ნიჭი და უნარია”.

ამონარიდები ვირჯინია ვულფის რომანიდან – “მისის დოლოვეი”

null“სიმართლე ისაა,რომ ადამიანებს არც გული შერჩენიათ,არც სიკეთე,არც რწმენა.არ იციან,რა არის ქველმოქმედება.მხოლოდ წუთიერ სიამოვნებაზე ფიქრობენ.ჯოგურად ნადირობენ,უდაბნოს ქვიშაზე კვალს ტოვებენ და ყვირილით ინთქმებიან უდაბნოში.დაცემულებს მარტო ტოვებენ.მუდამ ამაზრზენი ნიღბები უკეთიათ.მატყუარები არიან”.