Tag Archives: ლიტერატურა

ანატოლ ფრანსის ბიოგრაფიიდან…

დიდი ფრანგი რომანტიკოსი მწერალი,ლიტერატურული კრიტიკოსი და ნობელიანტი ლიტერატურის დარგში – ანატოლ ფრანსი (1844-1924 წლები),იგივე – ანატოლ ფრანსუა ტიბო,იეზუიტთა კოლეჯში სწავლობდა,თუმცა მისი აკადემიური განათლება იმდენად დაბალ დონეზე იდგა,რომ რამდენიმე უმნიშვნელოვანეს გამოცდაზე ჩაიჭრა და საბოლოოდ კოლეჯის დამთავრება მხოლოდ 20 წლის ასაკში მოახერხა.

ლევ ტოლსტოის რომანიდან – “ანა კარენინა”

1. “არიან ადამიანები,რომლებიც თავიანთ ბედნიერ მეტოქეს რომ შეხვდებიან,რასაც უნდა შეეხებოდეს ეს მეტოქეობა,მზად არიან,თვალი აარიდონ ყოველივე კარგს,რაც კი მას აქვს, და მხოლოდ ცუდი დაინახონ;

მამუკა წიკლაური – “საკუთარ თავთან პირისპირ”

“ორმოცდაათი წლის ასაკში თქვენ სწავლობთ საკუთარ თავთან ლაპარაკს” – უთქვამს ცნობილ ფრანგ მუსიკოსსა და პოეტს მორის შევალიეს.

გი დე მოპასანის ნოველიდან – “მარტოობა”

“კაცთა მოდგმის ყოფიერების საიდუმლოებათა შორის არის ერთი რამ,რასაც ჩემთვის ფარდა აეხადა: მთელი ცხოვრებისეული შფოთვა ჩვენი უსასრულო მარტოობით არის გამოწვეული,ყველა ჩვენი ძალისხმევა,ყველა ჩვენი ცდა ამ მარტოობისგან გაქცევისკენაა მიმართული”.

ვიქტორ-მარი ჰიუგოს რომანიდან – “პარიზის ღვთისმშობლის ტაძარი”

“ცივილიზაციას ჯერ კიდევ არ მიუღწევია განვითარების იმ საფეხურისათვის,რომ ტიტველი სიარული შეიძლებოდეს,როგორც ეს სურდა ძველ ფილოსოფოს დიოგენს”.

ვიქტორ-მარი ჰიუგოს გენიალური რომანიდან – “პარიზის ღვთისმშობლის ტაძარი”

“შენ ჩამოგახრჩობთ.ეს სულ უბრალო რამ არის,ბატონო პატიოსანო მოქალაქენო! როგორც თქვენ ეპყრობით ჩვენებს,როცა ხელში ჩაგივარდებათ,ჩვენც ისე ვეპყრობით თქვენებს,როცა ჩვენთან ამოყოფენ თავს.კანონს,რომელსაც თქვენ იყენებთ მაწანწალების მიმართ,მაწანწალებელი იყენებენ თქვენს მიმართ.

ნოდარ დუმბაძის რომანიდან – “მზიანი ღამე”

” – დედაშენი არის ღმერთი.შენ რომ ზიხარ და უყურებ,ისიც რომ გიყურებს,შენ რომ დედას ეძახი და ის შვილოს გეძახის,ამიტომ შენ გგონია,ღმერთი არ არის? შენ ღმერთი ვინ გგონია? წვერებიანი ბაბუა? ღრუბლებზე ზის და პირს რომ იბანს,წვიმა მოდის? ღმერთი ისე ნათელია,ისე უბრალო,რომ როდესაც ხედავ,არ იცი,რომ ღმერთია,

რუსუდან რუხაძის რამდენიმე ჩანახატი…

“თუკი წიგნს დახურავ და აღმოაჩენ,რომ იგივე სამყაროში ცხოვრობ და არაფერი შეცვლილა,თუ ლიტერატურასა და რეალურ ცხოვრებას შორის ზღვარი წაშლილია,

ზურაბ ქარუმიძის ნაწარმოებიდან – “ღვინომუქი ზღვა”

1.”გალაკტიონი სიყვარულმა მოკლა, – სამშობლოს უპასუხო სიყვარულმა”.

კარლოს ფუენტესის რომანიდან – „არტემიო კრუსის სიკვდილი”

1. „რევოლუცია ბრძოლის ველზე იწყება, მაგრამ როგორც კი თავის პრინციპებს უღალატებს, წასულია მისი საქმე”.