Tag Archives: პოეზია

რუსლან მიქაბერიძე – „სამშობლო”

ვისია, ქალი ლამაზი, ბოლოს და ბოლოს ვისია?!

ისევ სადაო გაგვიხდა, რაც ჩემ და ჩემი ძმისია.

ტარიელ ჭანტურია – „სანამდე არმაზს ახვევია მგლების ხროვები”

სანამდე არმაზს ახვევია მგლების ხროვები,

და მათ ყმუილზე იბზარება ძველი ქვიტკირი,

ტარიელ ხარხელაური – „სხვა არაფერი, მუხაო”

სხვა არაფერი, მუხაო,

შენს ჩრდილ ქვეშ დგომა მეწადა,

ტარიელ ხარხელაური – „ცას მომწყდარ ვარსკვლავივითა”

ცას მომწყდარ ვარსკვლავივითა

ვიფერმკრთალებ და ვიწვები,

ტარიელ ხარხელაური – „წყალი”

წყალი მორჩილად გილოკავს წვივებს

და ჩუმი კრძალვით მკერდამდე გწვდება,

ტარიელ ხარხელაური – „წყლულო, სულ დამრჩე წყლულადა”

წყლულო სულ დამრჩე წყლულადა,

არასდროს განმრთელდებოდე,

ტარიელ ხარხელაური – „მთვარე რო უღრუბლო ცაზე”

მთვარე რო უღრუბლო ცაზე -

ისე ამოსჩნდი წყაროდან,

ტარიელ ხარხელაური – „მე აგარიდე ფეხი, გვირილავ”

მე აგარიდე ფეხი, გვირილავ,

წამოგიქროლა,

ტარიელ ხარხელაური – „კაცნი საფიხვნოდ ვგროვდებით”

კაცნი საფიხვნოდ ვგროვდებით,

ვყბედობთ, ვიქავებთ ენასა,

ტარიელ ხარხელაური – „ვაიმე, ჩემო ტკივილო”

ვაიმე, ჩემო ტკივილო, -

ჯანღად აყრიხარ თვალებს,