Tag Archives: პოეზია

გიორგი ლეონიძე – „გაუფრენელი მერცხალი და გაფრენილი სიცოცხლე”

მებრალება და მეწყალვის,

საცოდავია, იცოდეთ,

გიორგი ლეონიძე – „არ გავჩერდები”

ხან თოვლი დნება, ხან ჟღერს მაისი,

ხან წვიმა მოსცრის შეუჩერებლივ,

გიორგი ლეონიძე – „ელეგია”

გაზაფხულის ნიავივით

სიყმაწვილემ ჩაიარა…

მუხრან მაჭავარიანის პოეზიიდან…

წუთისოფელი ამნაირად იმიტომ მიდის, -

კაი ხანია, კაცი არ ჩანს ნამდვილად დიდი!

მურმან ლებანიძე – „კიპლინგი იტყვის”

დამნაშავეა არა ძლიერი, -

ქედზე, წახრილზე, დამდგმელი უღლის,

მურმან ლებანიძე – „მისთვის დამარცხდა?!”

მისთვის დამარცხდა,

შენის აზრით, რომ ბოროტია?!

მუხრან მაჭავარიანი – „მიზეზი ყოვლის”

სიგლახეს ჩვენსას

დავაბრალებთ უცხოს ნურავის! –

ნოდარ დუმბაძე – „ფოთოლი”

ეს ფოთოლი უთენია

თელას მოსწყდა ჩქამით,

ბესო ზანგური – „მე შენ აღარ გაპატიებ!”

მე ვარ შენი;

შენ -აგრიეს;

მურმან ლებანიძე – „მე თუ გავგიჟდი”

მე თუ გავგიჟდი, გავგიჟდები შენი ყურებით!

გითვალიერებ ხორციელ მკლავებს.