Tag Archives: პოეზია

გურამ პეტრიაშვილი – “ძველისძველი ფარანი”

როდესაც ღამით მიდიხარ ბნელში

და სადღაც იქით დატოვებ მარანს,

“სიცოცხლევ ჩემო,სიცოცხლევ ჩემო”

სიცოცხლევ ჩემო,სიცოცხლევ ჩემო,

ჩაქრობა ჩემი არ დაიჩემო.

უილიამ შექსპირი – “სონეტი LI”

თუმც მიჩანჩალებს ჩემი ცხენი,არ ვსაყვედურობ,

აღარ სჭირდება ჩემს ბედაურს ფრთებად ქარები,

ზოია ვაშაკიძე – “ხილვა”

აუსხლტა სხივი მათხოვრის ხელებს,

გული მოეწვა ცას და ატირდა…

ხალხური ლექსი

შენზე ფიქრებში ლამაზო,ცეცხლივით ავინთებიო,

წამაუბერავს ქარი და ფერფლივით ვიფანტებიო.

ტერენტი გრანელი – “ჩემი დუმილი გრძელდება დღემდე”

ჩემი დუმილი გრძელდება დღემდე,

ახლა ვიგონებ ისევ იმ ყვავილს.

იოსებ გრიშაშვილი – “ჩემი ლოცვა”

მეუფეო,ჩემი ლოცვა დღეს იქნება სულ სხვა გვარი:

მე არ მინდა სასწაულად მომივლინო ნინოს ჯვარი,

“ხალხური ლექსი”

გულსა მომაწვა ვარამი,ვით ნაგუბარი წყალიო,

რა მალე შევწუხებულვარ,გუნება მიძე მყრალიო;

ირაკლი აბაშიძე – “ჩვენი ნანგრევები,ჩვენი სიმღერები”

ჩვენი ნანგრევები მაინც ღმერთებია;

ჩვენი ნანგრევები თან გვდევენ მუნჯად;

გივი ფრანგიშვილი – “ბედისწერა”

ჩვენ ცოდვილთათვის ოთხი ლურსმანით ჯვარს აცვეს ქრისტე,

მეხუთე ლურსმანს ვერ მიაგნეს,გამქრალა სადღაც,