Tag Archives: პოეზია
ციცინო ბოჭორიშვილი – “სონეტი LVII”
წლებით დაგროვილ მიუსაფარ სევდას ვატარებ,
ცხოვრება ჩემი წაგებული ბრძოლის ველია,
მიხეილ ქვლივიძე – “ავტოპორტრეტი”
განაბულ თვალებში – ფოცხვერის სიფიცხე,
ცხრა სიტყვის დათმობა ერთ საქმის გულისთვის,
უილიამ შექსპირი – “სონეტი LXXVI”
დღეს ჩემი ლექსი რომ არ მართავს კეკლუც საუბარს,
რომ ვერვინ ხედავს მის წიაღში ჟამთა ცვლილებას,
უილიამ შექსპირი – “სონეტი XCI”
ზოგი ამაყობს დიდი გვარით,ზოგი ქონებით,
ზოგი ძალას ფლობს,ზოგი აქებს თავის ხელობას,
შალვა საბაშვილი – “დაღლა”
დაიღალა დედამიწა,გზაში დიდხანს მარები,
დაიღალნენ ბილიკები,დაიღალნენ შარები,
უილიამ შექსპირი – “სონეტი XLII”
ის რომ შენია,ახლა ამას სულაც არ ვნაღვლობ,
შენ რომ მისი ხარ,ამით მინგრევს გული საგულეს,
შალვა საბაშვილი – “სიზმარი”
იყო დუმილი მინდვრებისა… უთვალავ რიგად
გარს გულდაწყვეტილ სახეების ჰქროდნენ გროვები,
თამარ ჯავახიშვილი – “ამ მგალობელსაც არავინ უსმენს”
ჩინურ კვიპაროსზე ვარდისფერ ჩიტუნას
ერთი რტო მოსწონს და ხმამაღლა უსტვენს,
ბო ძი-უ – “კედელზე დაწერილ ჩემს მდარე ლექსებს”
კედელზე დაწერილ ჩემს მდარე ლექსებს,
კაცთა მოდგმისთვის არა აქვს ფასი.
უილიამ შექსპირი – “სონეტი XLVIII”
ბევრს გადავყრივარ წუთისოფლად ბოროტის მზრახველს,
ვიცნობ მათს მოდგმას და მტაცებლურ ზნეს და ხასიათს,