Tag Archives: სხვა

ვიქტორ-მარი ჰიუგო – „ეშაფოტი”

„შეიძლება სულ ერთი იყოს თქვენთვის – დასჯიან სიკვდილით ადამიანს, თუ არა; შეიძლება არც ჰო გეთქვათ ამის გამო, არც არა, – სანამ თქვენი თვალით არ გინახავთ კაცის კვლა.

მიხეილ ჯავახიშვილი წერდა…

„ბედნიერ ცხოვრებას მხოლოდ გიჟი გაექცევა”.

„დამაბრუნეთ… წამიყვანეთ… მაჩვენეთ…”

“ნადირი სანადიროდ გავა, ფრინველი – საკვებისათვის, ადამიანი – საბრძოლველად და სამუშაოდ. მერე ყველანი დაბრუნდებიან: მხეცი თავის ბუნაგში შევა, ფრინველი ბუდეს მიაშურებს, ადამიანი – თავის ქოხს.

ადოლფ ჰიტლერი წერდა…

„რაც უფრო მეტი ნისლია ხელქვეითთა თავში, მით უფრო ადვილია მათი მართვა. ჩემი ხელქვეითების თავში უნდა იყოს ან ნისლი, ან საერთოდ არაფერი,

„სიბრძნის წუთი”

ერთი ფილოსოფოსი სასაფლაოზე გავიდა. ქვაზე ჩამოჯდა და ქვეყნის ამაოებაზე დაიწყო ფიქრი. უცებ ახლადმიყრილ მიწას მოჰკრა თვალი. ზედ კეკლუცი ქვრივი იჯდა და ნესტიან საფლავს მარაოს უქნევდა.

ჯემალ რატიანი წერდა…

„არაფერი არ მოქმედებს ჩემზე ისე ცუდად, როგორც სხვის ბინაში მარტო დარჩენა. სულ ვფიქრობ, რაიმე არ იყოს დაკარგული, ხომ შეიძლება, შენი მისვლის შემდეგ გაახსენდეთ.

თედორე დოსტოევსკი გაიძახოდა…

„დაე მოვიდეს კიდევ ტკივილი, დიდზე დიდი ტკივილი, რომ კვლავ დავინახო ის, რაც ნამდვილად მნიშვნელოვანია, შევძლო ადამიანის ბედსა და მეგობრობაზე დაფიქრება… და ჩემს თავთან დარჩენილმა, გავარკვიო, თუ რატომ უნდა მოვკვდე”.

პაულ თომას მანი – „რა არის ნიჭი?”

„რა არის ნიჭი? განა ის თავისთავად ტანჯვა არ არის? განა არის ამაში რამე უჩვეულო?

„ერთი ქალი გავიწყებს მეორეს, მეორე მესამეს და ასე შემდეგ…”

„ერთი ქალი გავიწყებს მეორეს, მეორე მესამეს და ასე შემდეგ, თუმცა ზოგიერთები ამბობენ, ის, ვინც ყველაზე მეტად გიყვარდა, არასოდეს გავიწყდებაო, მაგრამ ეს არ უნდა იყოს სწორი.

„იქნებ…”

„იქნებ შორეულ წარსულში ჩვენ ხალხს მეტი ეროვნული თვითშეგნება რომ გამოეჩინა, შეკავშირების დიდი სურვილი და ნაკლები მისწრაფება განდგომისაკენ, მტრებს ასე იოლად არ დაენგრიათ მათი ძლევამოსილი სახელმწიფო?