Tag Archives: სხვა
იოჰან ვოლფგანგ ფონ გოეთე – „მე რომ მეფე ვიყო…”
„…მე რომ მეფე ვიყო, სახელმწიფოს პირველ კაცებად არ გავაჩერებდი იმათ, რომელნიც დაბადებითა და გაკვალულ გზაზე ხანგრძლივი წყნარი სვლით ან რაღაც დამსახურებით აღზევებულან,
ვაჟა-ფშაველა უცხოელთაგან „ჭკუის დარიგების” შესახებ წერდა…
„თუ დარიგებაზედ მიდგა საქმე,შეგიძლიათ თქვენ ჩვენთან მოჰბრძანდეთ. ჩვენ კი მანდ წამოსასვლელად არა გვცალიან. ხმა არ გვივარგა,მკვახედ ვერ ვიტყვით თუ?
„ქალი”
„ქალი არსებულის მსახურია და არა წარმოდგენილისა. რაღა თქმა უნდა,ავისა და კარგის გარჩევა იმასაც შეუძლია,მაგრამ ცაში გაჭიმულ წეროებს თავის საქათმეში ჩაბუდებული ქათმები ურჩევნია,მისთვის მთავარი ის არის,რასაც თვალი და ხელი მოეკიდება,
ანატოლ ფრანსი წერდა…
„მთელ მტრულად განწყობილ ერებში არც ერთი კაცი არ ფიქრობს იმ დაწესებულების დაფუძნებაზე,რომლებიც სახელმწიფოებზე იბატონებენ და მათ უკანონო ქცევას ცოტათი მაინც ლაგამს ამოსდებენ.
ჰენრიკ სენკევიჩი წერდა…
„როდესაც მაცხოვარსაც ატყუებ,ჭაობში ეფლობი,რომლის ამონაორთქლი სულს მოგიწამლავს.
გალაკტიონი ბრაზობდა…
„ვინ მოიგონა ეს პერიოდები! მე,ჩემი შემოქმედება პერიოდებად იყოფა თუ არა,სხვებზე უკეთ არ ვიცი? არავითარი პერიოდები,ეს მხოლოდ უცნაური კრიტიკოსების მოგონილია. რას არ იტყვიან!
აკაკი წუხდა…
„ჩვენ,ქართველებს,ყველაფერი გარეული მოგვწონს,სიტყვა „უცხო” – კარგს ნიშნავს, „საუცხოო” – საქებს. შინაური კი,ცამდინაც რომ მაღალი იყოს,არაფრად მიგვაჩნია.
„სიბრძნის წუთი”
ერთ მეფეს დაბადების დღეზე პოეტმა საკუთარი ლექსი მიუძღვნა,რომელშიაც მგოსანი იმ ბედნიერ დღეს ასხამდა ხოტბას,როდესაც მონარქი ქვეყანას სასიკეთოდ მოევლინა.
თებერვალი მარტზე ბრაზობს!
„თებერვალი კბილებს აკაწკაწებს, ცინგლი ჩამოდის – მთელ ქვეყანაზეა გაგულისებული, აღრენილი – ერთი იმდენი ძალა მომცა, დიდიან-პატარიანად, ყველანი ყინულად ვაქციოო. გულზეა გახეთქილი, დღეები რომ ჩამოაჭრეს, დაამოკლეს.
ამონარიდები სუნ ძის ძველი ჩინური სამხედრო ტრაქტატიდან – „ომის ხელოვნება”
„ომი – ეს არის დიდი საქმე სახელმწიფოსათვის, ეს არის სიცოცხლისა და სიკვდილის საფუძველი, ეს არის გზა არსებობისა და გზა დაღუპვის. ეს უნდა გავაცნობიეროთ”.