„ბრძნული წესი – ყველას თავაზიანად მოეპყარით,მაგრამ არავის დაუახლოვდეთ,არავის არ ენდოთ”.

„სამართლის გზა ვირჩიე და ცხოვრების გზა გამიმრუდდა”.

„ყოველთვის,როცა კი ეს საჭირო იქნება – რაც არ უნდა მოითხოვოს ჩვენგან ჩვენმა ღრმად თაყვანსაცემმა დედამ – საქართველომ – ჩვენ,მისი ერთგული შვილები,მზად ვიქნებით მისდა სამსახურად”.

„ეგ საშიშია,დიქტატურის დროს კარგი მეხსიერება გქონდეს კაცს”.

„გენია არ არის ერის მოვალეობა, – უფრო მისი ბედნიერებაა, და როგორ უნდა იყოს შედევრებით ისე განებივრებული ხალხი,რომ ითვლიდეს მათ?”

„სულაც არ მაინტერესებს რამე ვიცოდე,თუნდაც ყველაზე სასარგებლო,თუკი მხოლოდ მე მეცოდინება”.

„მიცვალებულთა მიმართ სიყვარულის უკეთესი გამოხატულება არის იმგვარად ქცევა,როგორც ისინი გვიბრძანებდნენ მოვქცეულიყავით,კვლავინდებურად რომ ყოფილიყვნენ ამ ქვეყნად,

„სანამ ვინმეს შინ შემოუშვებდე,ჯერ ძირფესვიანად უნდა გამოარკვიო,რა აბადია,ვისი შვილია,როგორი წარსული აქვსო”, – გვირჩევდა ონორე დე ბალზაკი.

„მე მომწონს” – აი, რა აიძულებს ლოთს სმას, ხოლო მრავალტანჯულს – ძაძის ტარებას. აი, რა აიძულებს ერთს – ეძებოს დიდება, მეორემ – ოქრო, მესამემ – სიყვარული, მეოთხემ – ღმერთი”.

„თუკი ბოროტებას ერთი წამით მაინც მოუხუჭავ თვალს,შეიძლება საერთოდ ვეღარც კი გაახილო იგი”.