„ცხოვრება სულ უფრო და უფრო მეტს ითხოვს, ასე ყოფილა, ასეა და ალბათ ასე იქნება მერმისს”.

„ – ხუმრობა ის ლუკმა გახლდათ, რომლის გარეშე არც ჭირში ვარგოდა ქართველი კაცი, არც ლხინში, დიახ, ლუკმა იყო ხუმრობა ჩვენთვის”.

„მეგობრის გამცემი რას არ იკადრებს!”

„ – ხომ გაგიგონია ასეთი რამ? საპატარძლოს აქებენ, ცაში აიყვანენ, ათას საბუთს დაგისახელებენ მის შესამკობლად. რა თვალი, რა ყური, რა ხელსაქმე და ათასი ამისთანა. მერე ნახავ, ახლოს გაეცნობი და სრულიად ჩვეულებრივი გოგო შეგრჩება ხელში”.

„ღმერთმა ისე ნუ წაგვახდინოს, რომ ვთქვათ და არ ავასრულოთ”.

„სასახლე და ქოხი კვლავ გვერდიგვერდ დგანან.

„ენას კბილი უნდა დააჭირო, იმ ენას, რომელიც იმიტომ გიბოძა განგებამ, რომ საკუთარი აზრი საქვეყნოდ არ იბღავლო”.

„ – ცხოვრებაში ერთი გზა აირჩიე, ბაბუა, ათ ღარში გაშვებული წყალი წისქვილის ქვას ვერ დააბრუნებს, ეს გახსოვდეს მუდამ”. – (უკანასკნელი სურვილი)

„ხდება ხოლმე, კაცი სანამ ფეხზე დგას, სანამ სხვისი დახმარება შეუძლია, ყველა თვალებში შესციცინებს, წაიქცევა და…”

„რაც შეიძლება მეტი წუთი, საათი, დღე, თვე და წელიწადი უნდა გამოსტაცო ამ უკუღმართ წუთისოფელს, წაგლიჯო ან დასტყუო დრო და სიკეთე”.