„ცთუნება საზიზღარი წამებაა, რომელსაც განიცდიან ყველაზე უფრო წმინდანებიც კი”.

„განა შეიძლება ადამიანმა სხვას შეაჭმევინოს თავი და თვითონ არავინ შეჭამოს? ასეთია ცხოვრება! სხვაგვარად რომ მოიქცე, ან უდიდესი კეთილშობილება უნდა გამოიჩინო, ანდა ცთუნებისაგან თავისუფალი მონასტრული განმარტოება აირჩიო”.

„როგორც არ უნდა გიყვარდეს ადამიანი, საკუთარ ტყავს მაინც გაუფრთხილდება კაცი!”

„ტყუილისა და თვალთმაქცობის ამ ქვეყანაში განა შეიძლება ადამიანმა რაიმე იწამოს? ყველაზე უფრო საიმედო, წინასწარ ნავარაუდევი საქმე ქარის ოდნავ წამოქროლვაზე მაშინვე იჭვმიტანილად იქცევა”.

„კარგად ვიცი, რომ პურის პატარა ნაჭერი უფრო მეტ სარგებლობას მოუტანს გაჭირვებულთა საქმეს, ვიდრე ჩემი უსარგებლო ცრემლი”.

„არა, არა, არავითარი გამართლება! ავადმყოფობა სრულიად არ იძლევა ცოდვის ჩადენის ნებას”.

„რაგინდ უღირსი ვიყო, ყოველ საღამოს ვლოცულობ თქვენთვის”.

„ახლა, როცა მტრები მაქებენ, ვინღა დამესხას თავს, თუ არა მეგობრები!”

„სიცოცხლის შექმნით, ადამიანების შექმნით – აი, რითი ვუტოლდებით ღმერთებს”.