Tag Archives: ამონარიდები ზურაბ კუხიანიძის მოთხრობიდან – „თავქვეშ ამოდებული იმედი”

ამონარიდები ზურაბ კუხიანიძის რომანიდან – „ქაღალდის ჩიტები”

„გარეშე კაცის არც თვალია სარწმუნო და არც სიტყვა”.

ამონარიდები ზურაბ კუხიანიძის რომანიდან – „ქაღალდის ჩიტები”

„არ არსებობს კანონი, რომელსაც გვერდი არ აევლებოდეს… კანონიერად”.

ამონარიდები ზურაბ კუხიანიძის რომანიდან – „ქაღალდის ჩიტები”

„ფუჰ! ზოგიერთს ღიმილითაც შეუძლია ვაჭრობა…”

ამონარიდები ზურაბ კუხიანიძის მოთხრობებიდან…

„მშობლიური მიწა სათუთი სულიერი არსებაა. სუნთქავს, შრიალებს, ბიბინებს, ქუხს, ჩხრიალებს, წუხს, ხარობს, ბობოქრობს, ალერსად იღვრება და ყველაფერს გრძნობს,

ამონარიდები ზურაბ კუხიანიძის მოთხრობიდან – „თავქვეშ ამოდებული იმედი”

„უიმედო ადამიანი ხმობაშეპარულ ხესა ჰგავს, ხვალ და ზეგ ღონიერი ქარის შემობერტყვაზე რომ გადატყდება”.

ამონარიდები ზურაბ კუხიანიძის რომანიდან – „ქაღალდის ჩიტები”

„ცხოვრება ასეთია, როცა მოგაწვებიან, უნდა გაჯიქდე, თორემ გაისრისები”.

ამონარიდები ზურაბ კუხიანიძის მოთხრობიდან – „თავქვეშ ამოდებული იმედი”

„მძულს და ვერ ვიტან, როცა ვინმეს ვებრალები და ვეცოდები. მიმტრე, მეომე, წამღლიტე, გამქურდე, ვალს ნუ დამიბრუნებ, მიღალატე!.. ხომ საძაგლობაა? მაგრამ შებრალება და შეცოდება უფრო მგვრის ზიზღს”.