Tag Archives: მიგელ დე სერვანტეს საავედრას “ანდერძი”

მიგელ დე სერვანტეს საავედრა – „ეპიზოდი”

ლეგენდარული ჰომეროსის მსგავსად, რომლის მშობლიურ ქალაქადაც თავს ძველი საბერძნეთის შვიდი ქალაქი (სმირნა, როდოსი, კოლოფონი, სალამინი, ხიოსი, არგოსი და ათენი) აცხადებდა,

მიგელ დე სერვანტეს საავედრა წერდა…

„რაც თავი მახსოვს, ერთხელაც არ მოვმკვდარვარ”.

მიგელ დე სერვანტეს საავედრა წერდა…

„ვის რა ესაქმება, მე რომ ჩემი საკუთრება, როგორც მომეპრიანება, ისე მოვიხმარო?”

მიგელ დე სერვანტეს საავედრა წერდა…

„ავყიობა არა მჩვევია და ვერც იმას ვიტან, როცა სხვის ავს ამბობენ ხოლმე. სხვის ცხოვრებაში არ ვიქექები და არც სხვის სულში ვაფათურებ ხელს.

მიგელ დე სერვანტეს საავედრა წერდა…

„თუ სიყვარულის საგანი ღირსია ჩვენი ტრფობისა, მის მიერ მოყენებულ ტკივილს უდიდეს წყალობად უნდა ვთვლიდეთ და არა უბედურებად”.

მიგელ დე სერვანტეს საავედრა წერდა…

„ცოლ-ქმარს შორის ყოველთვის თანასწორობის მომხრე ვიყავი”.

მიგელ დე სერვანტეს საავედრა წერდა…

„ფრთხილად იყავი, როცა ვინმეს აქებ ან აგინებ”.

მიგელ დე სერვანტეს საავედრა წერდა…

„კარგი ყოველთვის იშვიათია”.

მიგელ დე სერვანტეს საავედრა წერდა…

„ოჰ, ნეტა, იმ კურთხეულ დროს, როცა ჯერ კიდევ არ იყო ცნობილი წყეული ცეცხლსასროლი იარაღის სატანური ძალა, რომლის გამომგონებელიც, ჩემი ღრმა რწმენით, უკვე გეენის ცეცხლში იღებს თავისი ეშმაკეული გამოგონების ჯილდოს.

მიგელ დე სერვანტეს საავედრა წერდა…

„სიქველე რომ სიმდიდრედ ითვლებოდეს, აღარც სხვისი ბედნიერება შემშურდებოდა და აღარც ჩემს უბედურებას დავიტირებდი”.