იმ კაცს, რომელსაც ათენის დემოკრატია ასამართლებდა არა მარტო მკრეხელობისათვის, არამედ არისტოკრატიული რეჟიმის მომხრეობისთვისაც, – უკანასნელ მონაზედაც უარესად ეცვა,

გენიალურ ძველ ბერძენ ფილოსოფოსს – სოკრატეს (ძვ.წ.აღ-ით 470-399 წლები) დაბადებითვე თან დაჰყვა სულის უჩვეულო კეთილშობილება და საოცრად მოსიყვარულე გული, მაგრამ რაკი განგებამ აშკარად გასწირა და ხორციელი სილამაზის ნასახიც არ გაიმეტა მისთვის, როგორც ჩანს,