„ძალიან უჭირს სიბერესთან ჭიდილი და შეგუება ადამიანს. მას თავდაპირველად ვერ წარმოუდგენია, რომ დადგება დრო,

„წიგნიერების, ნაკითხობის საფუძველთ-საფუძველი ბავშვობაა.

„დრო მიდის, აუღერია თავი და მიშტუალობს გემოზე, არავითარი შეყოვნება, არავითარი წუთშესვენება.

„თქვენ არ იცით, რა ძნელია მოხუცის ობლობა! ტყუილია, გული ქვავდებაო, რომ ამბობენ, არა, ბავშვივით მგრძნობიარე ხდება…

„დროს თავისი ოცდაოთხი საათი აქვს წუთი წუთზე და წამი წამზე გამოთვლილი. შენი გულისათვის ვერც ვერაფერს დააკლებს და ვერც დაამატებს. გაყევი, ბატონო, თუ შნო გაქვს.

„ადამიანები მდინარეებივით ვართ.

„აკვნიდანვე დაეხსენით ადამიანს, ხელს ნუ შეუშლით!

„ცხოვრებაში კაცი შაბივით უნდა იყოს, რომ დაწმინდოს ყველაფერი, რაც ოდესმე არამზადებს აუმღვრევიათ და შეუბილწავთ.

„უნდა დავიხსომოთ ერთხელ და სამუდამოდ, რომ ქონდრისკაცი ვერასოდეს ბუმბერაზობას ვერ იქმს და უნიჭობა ნიჭიერებას ვერ გასწევს, რაზომ ავტორიტეტითაც არ უნდა აღვჭურვოთ იგი!

„საკუთარი სახლი, რაც არ უნდა დაუცველი და დაძველებული იყოს იგი, მაინც სხვის ციხესიმაგრეებს სჯობია, რადგან შენია, შენი ნაფიქრალით, შენი სუნითაა გაჟღენთილი