“ვაი იმ ხალხს,რომელსაც ძარღვი გაუწყდა; ვაი იმ ქვეყანას,საცა საერთო ძარღვში სისხლი გაშრა,საცა ყველაში თითო არ არის და თითოში – ყველა,საცა თვითეული ყველასათვის არ ჰფიქრობს და ყველა თვითეულისთვის,საცა “მე” ხშირია, და “ჩვენ” – იშვიათი!”

მიუხედავად ალკოჰოლური სასმელისადმი განუზომელი სიყვარულისა,ალექსანდრე მაკედონელის მიმსგავსება კალიგულასთან და ნერონთან – გარყვნილ რომაელ იმპერატორებთან – რომლებმაც მთელი ცხოვრება გამოუფხიზებელ ლოთობასა და არნახულ უზნეობაში გაატარეს,არ შეიძლება.

დიდი ფრანგი რომანტიკოსი მწერალი,ლიტერატურული კრიტიკოსი და ნობელიანტი ლიტერატურის დარგში – ანატოლ ფრანსი (1844-1924 წლები),იგივე – ანატოლ ფრანსუა ტიბო,იეზუიტთა კოლეჯში სწავლობდა,თუმცა მისი აკადემიური განათლება იმდენად დაბალ დონეზე იდგა,რომ რამდენიმე უმნიშვნელოვანეს გამოცდაზე ჩაიჭრა და საბოლოოდ კოლეჯის დამთავრება მხოლოდ 20 წლის ასაკში მოახერხა.

” – არ ვიცი,სამშობლო ვისთვის რა არის,მაგრამ ქართველებისთვის ყველაზე ძვირფასი რამ უნდა იყოს,სიცოცხლეზე ძვირფასიც.რომის იმპერია დაინგრა,კართაგენი განადგურდა,ჩვენ კი რამდენი საუკუნეა მოვდივართ!