ქართველი “გულუხვი რაინდები” და “საუკეთესო მასპინძლები”
ქართველები რომ სტუმარ-მასპინძლობის გასაოცარი ნიჭით ვართ დაჯილდოებული,უცხო არავისთვის არ არის.თუმცა,ხშირად,ჩვენი ეგზომ უნიკალური ეროვნული ღირსება,ისეთ “გულუხვობასა” და უგუნურებაში გადაგვდის ხოლმე,რომ განუზომელ ზიანს ვაყენებთ არა მარტო საკუთარ თავს,არამედ საკუთარ სამშობლოსაც კი.
ექვთიმე თაყაიშვილი – “ეპიზოდი”
“საქართველოს მეჭურჭლეთუხუცესად” წოდებული დიდი ქართველი მამულიშვილი - ექვთიმე თაყაიშვილი (1863-1953 წლები),რომელიც მის მცირერიცხოვან თანამებრძოლებთან ერთად თავგამოდებით იბრძოდა ქართული ძეგლების და ისტორიული მემკვიდრეობის შენარჩუნება-გადარჩენისათვის,დიდად სწუხდა იმაზე,რომ ქართველი ხალხის დიდ ნაწილში გასაოცარი უდარდელობა,უგულობა და ზოგჯერ უვიცობა სჭარბობდა ისეთი ეროვნული საკითხებისადმი,როგორებიც არის ერის ისტორია და მისი კულტურული მემკვიდრეობა.
ივანე ჯავახიშვილის დახასიათება თბილისის კლასიკური გიმნაზიის მიერ…
“მოწაფე ივანე ჯავახიშვილი შვილია ქართველი ხელმოკლე თავადისა,სასწავლებლის ზედამხედველისა.კეთილ პატრიარქალურ ოჯახს საუცხოო გავლენა მოუხდენია ჭაბუკზე,გაუზრდია იგი რელიგიოზური,ზნეკეთილი,თავაზიანი, და ალერსიანი.
აკაკი წერეთლის ნაწარმოებიდან – “ვარდი და ეკალი”
” – ყოველი კაცი განსხვავდება პირუტყვისაგან ზნეობის უზენაესობით,რომელიც უმეტეს ნაწილად სინდისში გამოცხადდება ხოლმე.მაგრამ თუ კაცმა ზნეობითი მხარე დასჩაგრა როგორმე და სინდისი წაიწყმინდა,მაშინ ის ყოველ პირუტყვზედაც უპირუტყვესი შეიქნება ხოლმე.
ჩემს სამშობლოსა ღალატითეოდროს II – “ეპიზოდი”
ეთიოპიის იმპერატორმა (ნგუსე ნეგესტმა) - თეოდროს II-მ (1818-1868 წლები),ხელისუფლებაში მოსვლისთანავე მიიღო გადაწყვეტილება,თავისი ქვეყანა ერთ-ერთ უძლიერეს ცენტრალიზირებულ სახელმწიფოდ ექცია.
პეტრე ჩაადაევმა რუსეთის შესახებ განაცხადა…
ცნობილი რუსი ფილოსოფოსი და პუბლიცისტი - პეტრე ჩაადაევი (1794-1856 წლები),რომელიც თავისი ქვეყნის ხელისფლებას შეურაცხადად ჰყავდა გამოცხადებული,თავისი სამშობლოს – რუსეთის შესახებ,ჯერ კიდევ 1854 წლის 15 იანვარს აცხადებდა:
დიმიტრი ყიფიანის უკანასკნელი მიმართვა აკაკი წერეთელს…
სტავროპოლში გადასახლებამისჯილმა ეროვნულ-განმათავისუფლებელი მოძრაობის ერთ-ერთმა ლიდერმა და დიდმა ქართველმა მამულიშვილმა – დიმიტრი ყიფიანმა (1814-1887 წლები),აკაკი წერეთელთან თავისი უკანასკნელი შეხვედრის დროს,გენიალურ ქართველ მგოსანს შემდეგი სიტყვით მიმართა:
დავით კვიცარიძის რომანიდან – “ძეგლები”
“რაც გინდათ თქვით,როგორც გნებავთ ისე დამზრახეთ,მაინც ვიტყვი,დიდებული სახელია ღმერთი… მას ხომ ყველაზე უმძიმესი,ყოველნაირი ცოდვის პატიება შეუძლია,ოღონდ მონანიება შეეძლოს ადამის ძეს”.
მიხეილ ჯავახიშვილის რომანიდან – “ჯაყოს ხიზნები”
„სსს…აკვირველია, ღმერთმანი: ადამიანმა რომ თავისი ბოროტი საქმენიც ისე ხშირად მოინანოს, როგორც სიკკეთეს ნანობს ხოლმე, მისი სიცოცხლე, განუწყვეტლივ სინანულად გადაიქცეოდა”.