მანანა ჩიტიშვილი – “მამულისადმი”
გმსახურებ შენ და
სულიწმინდის მშვენიერ მუზებს,
ვერავინ მკადრებს -
ამ მთა-ველის ღირსი არ ხარო,
თუ დავცემულვარ,
მხოლოდ შენს წინ დავმდგარვარ მუხლზე
და თავი ახლაც
შენს კალთასთან მინდა დავხარო.
***
მეჯლისობს ქარი,
მკლავს შემოხვევს ალვებს გრაციებს,
ხვალ რომ ვერ ვნახავ,
იმ ვარდსა და სოსანზე ვნაღვლობ…
როცა მოვკვდები,
ამ მწვერვალთა თოვლად მაქციე,
შენც რომ გიმზერდე
და ცასთანაც რომ ვიყო ახლო.