Category Archives: ლიტერატურა
ამონარიდები სოფოკლეს ტრაგედიიდან – „ოიდიპოს მეფე”
„ვაგლახ, ო, ვაგლახ, საშინელი არის ის ცოდნა, მცოდნეს სარგებელს რომ არ აძლევს”.
ამონარიდები ედგარ რაის ბეროუზის რომანიდან – „ტარზანი”
„დადგება დრო, როცა მოთმინება დანაშაულს გაუტოლდება”.
ამონარიდები დავით ასკურავას მოთხრობებიდან…
„ – ტიტულები და თანამდებობები რომ შველიდეს საქმეს, ვორონცოვს უნდა დაეწერა „მერანი” და არა ნიკოლოზ ბარათაშვილს”. – (ჩქარი მატარებელი)
ამონარიდები იოზეფ იგნაცი კრაშევსკის რომანიდან – „ძველი თქმულება”
„ყოველ ხალხს აქვს ის, რაც მას სჭირდება: მშობელი მიწა – ფეხქვეშ, მზე – ცაში, წყალი – მდინარეში და პური ხელში”.
ამონარიდები ონორე დე ბალზაკის რომანიდან – „ცეზარ ბიროტო”
„ – მე თვითონ საქმიანი ადამიანი ვარ და მესმის, რომ ყველა მოსაზრება უძლურია ერთი უმაღლესი მოსაზრების – ფულის წინაშე!”
ამონარიდები ჯემალ ქარჩხაძის რომანიდან – „ზებულონი”
„კაცი სწორედ იმაზე ლაპარაკობს ყველაზე მეტი გატაცებით, რაც თავად არა აქვს. ღატაკს ოქრო-ვერცხლზე უყვარს ლაპარაკი, გულნამცეცას – დიდსულოვნებაზე, ლაჩარს – სიმამაცეზე”.
ამონარიდები ჯემალ ქარჩხაძის რომანიდან – „ზებულონი”
„ – ნუთუ არ იცით, კაცი რომ იბადება, მარტო საკუთარი თავისთვის არ იბადება”…
ამონარიდები ონორე დე ბალზაკის რომანიდან – „ცეზარ ბიროტო”
„ – ბატონო ჩემო, არაფერი კეთდება არაფრისგან და არაფერი კეთდება არაფრისთვის, – ეს არის ერთი ყველაზე უფრო სწორი კანონი ბუნებისა, როგორც ზნეობრივი, ისე ფიზიკური”.
ამონარიდები ჯემალ ქარჩხაძის რომანიდან – „ზებულონი”
„ – მე ეგრე მგონია, რომ უფალი ღმერთი ზოგ კაცს სწავლისთვის აჩენს, ზოგს ბრძოლისთვის, ზოგს ღვთისმსახურებისთვის, ზოგს რისთვის და ზოგს რისთვის. რამდენიც რა საქმეა ქვეყნად, კაციც იმდენგვარია”.
ამონარიდები ჯემალ ქარჩხაძის რომანიდან – „ზებულონი”
„ – ტყუილი ხომ არ იცი, თათარო?
- ტყუილი რომ არ ვიცოდე, სიმართლე როგორღა გავიგო, ბატონო! – ცალყბად გაიღიმა თათარმა”.