Category Archives: ლიტერატურა
ამონარიდები გიორგი ხორგუაშვილის მოთხრობებიდან…
„ოხ, რა დიდი სიკვდილია, შენივე ჯილაგისა რომ წაგიჭერს ყელში სხვათა საამებლად”.
ამონარიდები ივანე ურჯუმელაშვილის რომანიდან – „ფერიცვალობა”
„დიდი უბედურებაა ქალისთვის ოჯახური სიტკბოების განუცდელად სიკვდილი, უქმარშვილო ქალი უკვალოდ გამქრალი ვარსკვლავია”.
ამონარიდები სადეყ ჰედაიათის რომანიდან – „ცეცხლთაყვანისმცემელი”
„ძაღლის დორბლი ზღვას ვერ წაბილწავს!”
ამონარიდები თედორე დოსტოევსკის ნაწარმოებიდან – „მკვდარი სახლის ჩანაწერები”
„შესაძლოა, ვცდები, მაგრამ მე მგონია, სიცილით ადამიანის გამოცნობაც შეიძლება და თუ თქვენ მოგეწონათ სიცილი, თუნდაც ვინმე სრულიად უცნობი ადამიანისა, რომელსაც პირველად შეხვედრიხართ, გაბედულად თქვით, კარგი კაცია-თქო”.
ამონარიდები ლეონჰარდ ფრანკის რომანიდან – „მატილდა”
„მე ყველაზე მძიმე მოვალეობა შევასრულე ამქვეყნად – გავაბედნიერე ადამიანი”.
ამონარიდები ივანე ურჯუმელაშვილის რომანიდან – „ფერიცვალობა”
„რამდენადაც ცოლია ლამაზი, ორი იმდენად ქმარი უნდა იყოს ფრთხილიო”.
ამონარიდები არჩილ სულაკაურის მოთხრობებიდან…
„როგორ შეიძლება მოკლა კაცი, რომელიც შენსავით არ ფიქრობს, შენსავით არ აზროვნებს, რომელსაც სხვანაირად ესმის ცხოვრება? მერმე რაა, რომ იარაღი გაქვს ხელში, ძალა გაქვს და ის შენზე სუსტია…
ამონარიდები კობო აბეს რომანიდან – „გამყინვარების მეოთხე პერიოდი”
„მამათა და შვილთა დავაში მსჯავრმდებლები ყოველთვის შვილები არიან. შემქმნელთ სჯიან ნაშიერნი. დიახ, რა აზრისაც არ უნდა იყვნენ მშობელნი, ეტყობა, ეს სინამდვილის გარდუვალი კანონია”.
ამონარიდი ნიკო ლომოურის მოთხრობიდან – „აღარა ეშველება რა”
„ეს წყეული საღამო, კუდიანების ღამეს რომ იტყვიან, სწორედ იმასა ჰგავდა. ამისთანა შემთხვევაში ქართველი კაცი ამბობს ხოლმე: ცასა და დედა-მიწას ისეთი ამბავი აქვთ, რომ ძაღლიც კი არ გაიგდება კარზედაო… თვით ადამიანი ხომ,
ამონარიდები გუსტავ ფლობერის რომანიდან – „სანტიმენტალური აღზრდა”
„ – საერთოდ, მე მგონია, რომ არის სამი პარტია. არა! სამი ჯგუფი, რომელთაგანაც არცერთი არ მეპიტნავება: ისინი, ვისაც აქვს რამე, ისინი, ვისაც არაფერი არ აქვს და ისინი, ვინც ცდილობს რამე შეიძინოს. მაგრამ ყველანი ერთსულოვანი არიან ძალაუფლებისადმი სულელურ თაყვანისცემაში!”