Category Archives: ლიტერატურა
ამონარიდები რაბინდრანათ თაგორის მოთხრობებიდან…
„ადამიანების ცხოვრება სხვადასხვა გზით მიდის,ძნელია დიდი ხნით შეაჩერო ვინმე შენს სიახლოვეს”. – (მოჰამაია)
ამონარიდები ონორე დე ბალზაკის რომანიდან – „კურტიზან ქალთა ბრწყინვალება და სიღატაკე”
„პატიოსანი ქალის ვერავითარი ტრფიალი,თვით ღვთისმოშიში მანდილოსნის სიყვარულიც კი,ერთი ბეწოთიც ვერ შეედრება ხასის თავდადებას უდიდესი ბოროტმოქმედებისადმი”.
ამონარიდი ონორე დე ბალზაკის გენიალური ქმნილებიდან – „კურტიზან ქალთა ბრწყინვალება და სიღატაკე”
„კაცობრიობის უდიდეს დრამაში კაენი წინააღმდეგობის გამომხატველია.თქვენც ადამის შთამომავალი ხართ,კაენის ძეთა ნაშიერი,ხოლო კაენის მოდგმის გულში ეშმაკი მუდმივ აჩაღებს კოცონს,რომლის ნაპერწკალიც თავდაპირველად ევას მოხვდა.
ამონარიდები ლიტერატურული ნაწარმოებებიდან…
„დედაკაცი,გენიალური ჯალათი,უნიჭიერესი მწვალებელი, იყო და ყოველთვის იქნება მამაკაცის დამღუპველი”. – ონორე დე ბალზაკი (კურტიზან ქალთა ბრწყინვალება და სიღატაკე)
ამონარიდები მიგელ დე სერვანტეს საავედრას ბრწყინვალე ნოველიდან – „ძაღლების საუბარი”
„მკაცრი კანონის ქება ერთი საქმეა,საკუთარ ზურგზე ამ კანონის წვნევა კი მეორე.სიტყვიდან საქმემდე ერთი ნაბიჯი როდია”.
ამონარიდები ოთარ ჭილაძის დიდებული რომანიდან – „რკინის თეატრი”
„კაცს ან თავის მოკვლა უნდა შეგეძლოს,ან სხვისი მოკვლა,ან სხვისთვის სიკვდილი”.
ამონარიდები მიგელ დე სერვანტეს საავედრას ნოველებიდან…
„რა თქმა უნდა,სავსებით კანონიერი და სამართლიანია,მშობლები რომ შვილებს ყველაფერში მორჩილებას სთხოვენ,შვილები მშობელთა ნებას უნდა ასრულებდნენ,მაგრამ არანაკლებ ბუნებრივი და კანონიერია ისიც,რომ მშობლებმა ნება დართონ შვილებს,თავის გუნებისად,თავისი სურვილის მიხედვით ამოირჩიონ ცხოვრების თანამგზავრი”.
ამონარიდი ნოვალისის მხატვრული რომანიდან – „ჰაინრიხ ფონ ოფტერდინგენი”
„ – მშობლიური კუთხის ჭეშმარიტი ფასი მხოლოდ მაშინ გავიგე,როდესაც იქიდან წამოვედი და სხვა ქვეყნები ვნახე.
ამონარიდები თამაზ ჭილაძის პიესიდან – „როლი დამწყები მსახიობი გოგონასათვის”
„მე მაინც ბრმა სიყვარული მირჩევნია თვალახელილ სიძულვილს…”
ამონარიდი თამაზ ჭილაძის პიესიდან – „დავიწყებული ამბავი”
„სანამ ახალგაზრდები ვართ,ცხოვრებისგან ბევრ რამეს ველოდებით.თითქოს საგანძურით სავსე სკივრთან ვდგავართ და გვგონია,თავს ავხდით და ის სიმდიდრე ჩვენი იქნება.სულ ცოტა დროა საკმარისი იმისათვის,რომ დავრწმუნდეთ – დაძეწკილი თითების მეტი,სკივრის სახურავის ქვეშ რომ მოგვყვა,ცხორებისგან არაფერი შეგვრჩენია.