„ადამიანური არ უნდა ეუცხოვოს არავის… გარდა ბრიყვისა”. 

„კაცის სიცოცხლე არც ისე მოკლე ყოფილა და ერთხელ ჩადენილი სიავკაცე, მართლაც, ბევრჯერ გამოგიქროლებს წინ!”

„მამლები ყივიან. პირველი ყივილია და განთიადამდე ჯერ კიდევ დიდი დროა. ყივიან ახლო, ყივიან შორს. ყივიან გაბედულად, ყივიან გაუბედავად, ყივიან,

„სიკეთე ყოველთვის კეთილითვე როდი ბრუნდება… ამან არ დაგაღონოს, სიკეთის თესლი არ იკარგება, გაღვივებისა და ამოსვლის დროს ქვა და მუდრეგი თუ დახვდა, გვერდს აუქცევს და სხვა მხრიდან ამოვა.

„ლომს თუ დასჭირდა, ღრიალზე მეტად ქუხილი ემარჯვება”.

„სიტყვა მხოლოდ ადამიანის საკუთრებაა, ამიტომ მისი დაკარგვა ყველაზე დიდ ადამიანურ უბედურებად უნდა ჩავთვალოთ” – (თქმულება სიტყვის ტაძარზე)

„უფროსი რომ კარგი იყოს, ღმერთსაც ეყოლებოდაო – უთქვამს ხალხს…” – (მოკლე ბიჭი, გრძელი ცხვირი)

„სიტყვას გულიდან ფრთხილად უნდა ამოკრეფა, დაუფიქრებლად  ნათქვამი საყვარელ კაცს საძულველად გაგიხდის, ძმას გადაგამტერებს, დედას დაგაშორებს, ქვეყნის მოღალატედ გაგხდის”.

„დიდი ძალა ჰქონია ლუკმა პურს. ხომ გაგიგონია, მოვიდა შიმშილი და წავიდა სირცხვილიო”.