ეგნატე ნინოშვილი – „ეპიზოდი”
სუსტ, მომაღლო ტანისა და გრძელი პირისახის მქონე, ხმელ და ბეჭებში მოხრილ ქართველ მწერალს – ეგნატე ნინოშვილს (1859-1894 წლები), თავისი ხანმოკლე სიცოცხლის გატარება უკიდურეს სიდუხჭირეში მოუხდა.
იცით თუ არა, რომ?!
1. გენიალურმა ფრანგმა მოქანდაკემ – ოგიუსტ როდენმა – 1916 წლის 13 სექტემბერს მთელი თავისი ნაშრომ-ნაღვაწი, მათ შორის – ყველა ქანდაკება, საყვარელ სამშობლოს – საფრანგეთს უანდერძა.
ასე აღწერა გარეგნულად ბალზაკი ალფონს დე ლამარტინმა…
„ბალზაკის სახე ნამდვილი სტიქია იყო. უშველებელი თავი, საყელოზე და ლოყებზე მიმოფანტული თმა, თითქოს მაკრატელი არასოდეს შეხებოდეს.
ამონარიდები გივი კარბელაშვილის რომანიდან – „მგზნებარებით ჩაფერფლილი გულები”
„ღმერთს რომ კაცი თვალს აუხვევს, ვიღას ეტყვის სიმართლეს?!”
ეუხენია დე მონტიხოს შესახებ…
„XIX საუკუნის ევროპის ყველაზე მომხიბვლელ ქალად” წოდებული საფრანგეთის უკანასკნელი იმპერატრიცა, ნაპოლეონ III-ის მეუღლე - ეუხენია დე მონტიხო (1826-1920 წლები), პირველი მონარქი-ქალბატონი გახლდათ,
იოჰან ვოლფგანგ ფონ გოეთე – „ეპიზოდი”
ცნობილი რუსი მწერალი და ეთნოგრაფი – ვლადიმერ დალი – „რუსული ენის დიდი განმარტებითი ლექსიკონი”-ს შედგენაზე მთელი 53 წლის განმავლობაში მუშაობდა.
ლევან გოთუა წერდა…
„ჩემი ქვეყნის ენა – ამეტყველებული სულია ჩემი ერისა და ბუნებისა! ბუნებრივიც არის, რომ დედაენაზე დიდსაფაქიზოს უფრო ვგრძნობ და განვიცდი!”
ამონარიდები გივი კარბელაშვილის მოთხრობიდან – „გაფანტული სიცოცხლე”
„ – პატიოსნება… სულელებისათვის დაუწერიათ ბრძენებს. რისი პატიოსნება, ვის უნდა მაგ სისულელე!.. რისი მაქნისია მაგ – ვერც გაყიდი, ვერც შეჭამ! პატიოსნება რომ კაი იყოს, ჩვენს პოლიტიკოსებს ვინ წაართმევდა იმას.
მიქელანჯელო ბუონაროტი – „ეპიზოდი”
„იმისათვის, რომ ნიჭმა შექმნას, უნდა შიმშილობდეს”. – ასეთ მოარულ თეზისს არად დაგიდევდნენ აღორძინების ხანის ფლორენციელი ხელოვანები. ამიტომაც იყო მათი უდიდესი უმრავლესობა – მდიდარი.
ამონარიდები ალექსანდრე კალანდაძის რომანიდან – „მაკიზარებთან”
„შეიძლება, ათასი დარიგება და ანდაზა ცალ-ცალკე სწორი და სასარგებლო იყოს, მაგრამ ერთად აღებული, ურთიერთ საწინააღმდეგო ქაოსად გადაიქცეოდა”.