სულით თვინიერს,იოანე ოქროპირის შესახებ…
ქრისტიანული ეკლესიის მიერ წმინდანად შერაცხილი კონსტანტინოპოლის პატრიარქის – იოანე ოქროპირის (349-407 წლები) მიმართ თავის სიძულვილს ვერ მალავდა ბიზანტიის პირველი იმპერატორის – არკადიუსის მეუღლე, დედოფალი – ევდოქსია. ეს ის პერიოდია, როდესაც ბიზანტიური ეკლესიის წიაღში მღვდლის ანაფორას შეფარებული უამრავი ქვაბ-ავაზაკი ბუდობდა.
ჰანს კრისტიან ანდერსენი – „ეპიზოდი”
„ჩემს ზღაპრებში ძალიან დიდი, შეიძლება ითქვას, რომ გადაჭარბებული ფასის გადახდაც კი მომიხდა. მათ გამო მე უარი ვთქვი პირად ბედნიერებაზე და ხელიდან გავუშვი ის დრო, როდესაც წარმოსხვას გზა უნდა დაეთმო რეალობისათვის”. – ეს მრავლისმეტყველი სიტყვები სიცოცხლის უკანასკნელ ჟამს წარმოთქვა დიდმა დანიელმა მეზღაპრემ – ჰანს კრისტიან ანდერსენმა (1805-1875 წლები).
იმრე კალმანი – „ეპიზოდი”
ებრაული წარმომავლობის მქონე დიდი უნგრელი კომპოზიტორი – იმრე კალმანი (1882-1953 წლები) ერთობ რთული ხასიათის მქონე ხელოვანი იყო.
მადამ დე პომპადურის შესახებ…
„არავის არ შეუძლია სრულყოფილად შეაფასოს ის, თუ, რა გააკეთეს ქალებმა საფრანგეთისთვის”. – ამტკიცებდა დიდი ფრანგი მწერალი და სწავლული – ბერნარ ლე ბოვიე დე ფონტენელი. ის ფონტენელი, რომელიც თავისი ას წლიანი სიცოცხლის განმავლობაში უამრავი ისტორიული ფაქტის მომსწრე შეიქნა.
ფრანსუა VI დე ლაროშფუკოს შესახებ…
„გონიერი და ცინიკური ფრანგი ჰერცოგი”. – ასე ლაკონურად დაახასიათა სომერსეტ მოემმა პოპულარული აფორიზმების კრებულის -„მაქსიმების” სახელოვანი ფრანგი ავტორი – ფრანსუა VI დე ლაროშფუკო (1613-1680 წლები). ლაროშფუკო – ძველი არისტოკრატიული გვარია.
„ასი მკრან გულში, მირჩევნის, მტირალი ქალის ცქერასა”.„დამაკვირდი”
1. „ავადმყოფობამ, სიკვდილის არ იყოს, სქესის, სოციალური მდგომარეობის, ასაკის და სხვა ნიშნების მიხედვით ადამიანების გარჩევა არ იცის”. – ნათია ფანჯიკიძე
ბენვენუტო ჩელინი – (გენიალური იუველირი-რეციდივისტი)
რენესანსის ეპოქის ერთ-ერთ უდიდესი მოქანდაკე და იუველირი – ბენვენუტო ჩელინი (1500-1571 წლები) პატარაობიდანვე იყო გატაცებული ოქროსა და ძვირფასი ქვების ბრწყინვალებითა და ათასფეროვანი სიკაშკაშით, რამაც თავის მხრივ, განაპირობა კიდეც მისი შემდგომი კარიერა.
მარი ანტუანეტი – „მადამ დეფიციტი”
ფრანგი ხალხის მიერ – „მადამ დეფიციტად” წოდებული საფრანგეთის საყოველთაოდ ცნობილი დედოფლის – მარი ანტუანეტის (1755-1793 წლები) მიმართ, თავისი გულისწყრომა ვერ დამალა საფრანგეთის მეფე ლუი მეთხუთმეტემ, როდესაც გაიგო,