ამონარიდები ვასილ ბარნოვის ისტორიული რომანიდან – „ტრფობა წამებული”
„ძნელია ადამიანის წმინდანობა ამ ქვეყნად”.
ამონარიდები ბრუნო აპიცის რომანიდან – “შიშველი ხელით მგლის ხროვაში”
„ადამიანის თვალები! მათ ციმციმში, ვითარცა უძირო ზღვის სარკეში იმალება ცოდნისა და არცოდნის ყველა საიდუმლოება, გულის ყველა შეცდომა და გზააბნეულობა, ყველა გაგება და წვდომა, ყველა სიყვარული”.
ამონარიდები თენგიზ გოგოლაძის რომანიდან – „გზა კაცისა”
„თურმე, ჭირს შესძლებია კაცის გაკაჟება თუ შესძლებია!”
იუნლე – „ეპიზოდი”
ჩინეთის ძლევამოსილი იმპერატორის მინის დინასტიიდან – იუნლეს (1360-1424 წლები) ცხოვრებისეულ დევიზს წარმოადგენდა – „მარადიული ბედნიერება”.
ამონარიდები ბორის დავიათაიას რომანიდან – „სიკვდილმისჯილნი”
„ადამიანი, ყველაზე მეტად იმას ეკრძალვის, რისიც ყველაზე მეტად ეშინია”.
ძველ რომაელი მსახიობების შესახებ…
ანტიკური ხანის რომში მსახიობებს ისეთივე ვულგარული რეპუტაცია გააჩნდათ, როგორც საროსკიპო სახლების მომსახურე პერსონალს. მათ „უღირსებად” და „უწმინდურებად” მოიხსენიებდნენ და მესაფლავეების, დეზერტირებისა და მეძავების მსგავსად, კოლიზეუმში შესვლა ეკრძალებოდათ.
ამონარიდები ლევან გოთუას მოთხრობიდან – „სერაფიტი”
„დიდი გმირობა ყოფილა, თავის სიჩუმეს რომ მოერევა ვინმე!”
ოტია იოსელიანი – „ეპიზოდი”
საქართველოზე უსაშველოდ შეყვარებული დიდი ქართველი ლიტერატორი – ოტია იოსელიანი (1930-2011 წლები) ქუთაისის პედაგოგიური ინსტიტუტიდან ისე წამოვიდა თავისი ნებით, რომ პირველი კურსიც კი არ გაუვლია სრულყოფილად.
ამონარიდები ლევან გოთუას ისტორიული ჟანრის მოთხრობებიდან…
„საკვირველი ხალხია გურჯები: მუშაობენ – მღერიან, იბრძვიან – მღერიან, ქორწილი აქვთ – მღერიან, კვდებიან და მაინც მღერიან! ან დიდი ჭკუისაგან სჭირთ ეს, ან დიდი უჭკუობისაგან!”
ამონარიდები თემურ ამყოლაძის რომანიდან – „დავიწყებული ამბავი”
„ცამდე მართალი ვინ ჩადის საფლავში?!”