დროებით შექმნილს დრო არაფერს დატოვებს არსად:

რაგინდ ზღვასა და რაგინდ ხმელეთს,ქვებს და ლითონებს,

თვით სიტურფესაც,უსასოო ყვავილთა მსგავსად,

წარმავალობის სამსჯავროსთან დაითითოვებს…

***

დრო აპრილშიაც შემოდგომის აღსასრულს ხედავს,

სიმწრის ალყაში ჩამოანგრევს ტკბობით ანაგებს,

რაგინდ კლდე იყოს და ფოლადის კვარცხლბეკი ედგას,

ძირს მოუთხრის და საარყოფნოდ გააჩანაგებს.

***

მიტომაც ფიქრით ვიხანგრძლივებ ყოფას ამაზრზენს,

დროის ზარდახშას მსურს მოვტაცო შენი მშვენება,

თუ შენი ყოფნით დრო საწუთროს გაილამაზებს,

შენი არ ყოფნით მის სიხარბეს რა ეშველება?

***

რადგან ამქვეყნად სხვა სასწაულს ვერაფერს ვპოვებ,

შენს ნათელ სახეს შავი მელნით ნაწერში ვტოვებ.