ბაჩუკი ჩაბრაძე – “აპოკალიფსი”
სისხლის ტალახში ვიღაცა იცდის
და შორს სურვილი შეუბედია,
ცრემლიც მეტია ადამის ძისთვის,
მაღალ ცისაკენ ლტოლვაც ბედია!
***
მე მივდივარ და ვამბობ,რომ ავალ
(გავიმეორებ თუ კი შევდექი):
წარსულს ვიგონებ როგორც მომავალს
და წარსულივით მახსოვს შედეგი.