ილია ჭავჭავაძე – “ბედნიერი ერი”
ჩვენისთანა ბედნიერი
განა არის სადმე ერი?
მძიმე ყალნით,
ლამაზ ფალნით
მორთული და მშვენიერი;
უწყინარი,
უჩივარი,
ქედდრეკილი,მადლიერი;
უშფოთველი,
ქვემძრომელი,
რიგიანი,წესიერი;
ყოვლად მთმენი,
ვით ჯორ-ცხენი,
ნახედნი და ღონიერი;
***
ჩვენისთანა ბედნიერი
განა არის სადმე ერი?!
ყველა უნჯი,
ყველა მუნჯი,
გულჩვილი და ლმობიერი;
თვალაბმული,
თავაკრული,
პირს ლაგამი ზომიერი;
ყველა ყრუი,
ყველა ცრუი,
ჭკვადამჯდარი,გულხმიერი;
მცირე,დიდი-
ყველა ფლიდი,
ცუღლუტი და მანკიერი;
***
ჩვენისთანა ბედნიერი
განა არის სადმე ერი?!
მტვერწაყრილი,
თავდახრილი,
ყოვლად უქმი,უდიერი;
უზღუდონი,
გზამრუდონი,
არგამტანი და ცბიერი;
მტრის არმცნობი,
მოყვრის მგმობი,
გარეთ მხდალი,შინ ძლიერი;
არრის მქონე,
არრის მცოდნე,
უზრუნველი და მშიერი;
***
ჩვენისთანა ბედნიერი
კიდევ არის სადმე ერი?