შენ,როგორც მუზამ,შთამაგონე იმდენი ლექსით,

იმდენ ნაკადულს მიმადევნე,როგორც სათავემ,

რომ პირმოთნენიც,სახელად რომ პოეტი ეთქმით,

ხოტბას გასხამენ და ჰგონიათ,ლექსებს ხლართავენ.

***

მუნჯსაც ჰგონია,შენს თვალებთან მართავს საუბარს,

მავან ხეიბარს შენთან თავი გმირი ჰგონია…

თითქოს განგებას ჯადოსნობის ქსელი გაუბამს

და მთელი მისი ვერაგობა მონაგონია.

***

ნუ გჯერა,რომ ვინც გაგაღმერთებს მხოლოდ მისი ხარ,

მლიქვნელთა ბრბოებს შენსკენ სავალ გზას რა დაულევს?!

შენ სხვებისათვის მხოლოდ ლექსის სამშვენისი ხარ

და გიმართავენ პირფერობის დღესასწაულებს.

***

შენს სიყვარულში საზრდოს პოვებს ჩემი გონება,

რადგან ხარ ჩემი აღმაფრენა და შთაგონება…