მაშინ დავმარცხდი,

მერე ბოლო მომიღო თრობამ, - 

მტრებმა როდესაც

მეგობრობა შემომთავაზეს

და მეგობრებმა

დამიწყეს მტრობა.

* * * * *

ქვეყნად მოსვლა,

სხვა თუ არა

იმიტომ ღირდა,

რომ ერთხელ მაინც

მეთქვა, -

მიყვარხარ!!!

* * * * *

გიხაროდეს,

ბოროტება როცა გებრძვის,

გული დაგწყდეს,

როცა გიამხანაგდება.

* * * * *

ნადირთა მეფედ

კვლავ შევრაცხეთ

რატომღაც ლომი.

თვითონ მხეცები

რას ფიქრობენ,

არ ვინ კითხულობს.

* * * * *

მკვლელი,რომელსაც

ჯერაც არავინ მოუკლავს,

ასე თუ ისე,

იმ მკვლელზე უფრო სასიშია,

რომელმაც მოჰკლა.

* * * * *

თვალები დაითხარეთ,თვალები, -

იქნებ თვალებდათხრილებმა

მაინც დაინახოთ

ის,რასაც ქვეყნად

თვალხილულნი

ვერ ხედავთ დღემდე.

* * * * *

მე მეშინია არა იმის,

რაც უკვე მოხდა,

რაც არ მომხდარა

არასოდეს,

მე ის მაშინებს.

* * * * *

ჩემი აქ მოსვლის

მიზეზ-მისია?

შენ რომ უკვდავგყო!

საკმარისია?!

* * * * *

იძულებითი მეგობრობა

კიდევ ჰო,მაგრამ

იძულებითი სიყვარული

რაღაა ნეტავ?!

* * * * *

მხოლოდ

ერთგულთა ორგულობა

თუ გამაოგნებს,

თორემ

ორგულთა მტრობა ქვეყნად

ვინ გაიკვირვა.

* * * * *

ვინც უკვე მოკვდა,

არასოდეს აღარ მოკვდება,

ის შეიძლება

მკვდრეთით აღსდგეს

მხოლოდ და მხოლოდ!

* * * * *

ბოლოს და ბოლოს,

რაღაც ყველას

რჩება უთქმელი.

* * * * *

ბევრი ლაპარაკი

არ მინდა,

ასე სთქვით:

მოვიდა და

წავიდა!