თემურ ელიავა – “გალაკტიონს ნუ მიკითხავ,დამღალა”
გალაკტიონს ნუ მიკითხავ,დამღალა,
გაიტანეთ ოთახიდან წიგნები!
ზამთრის კვნესა მიწას სხივმა ახარა,
შენ ამ დღიდან გაზაფხული იქნები.
***
მინდა შენი ფერიების სიმღერა,
რომ მთვარეულს,ბოლო მთვარეს გპარავდე.
დამასიზმრე მზის ფიალა სხივებად,
მიმიყვანე შორი ტაძრის კარამდე.
***
დავასრულე ფუჭი ღამის ტრაური,
ალიონის დიად სივრცეს ვეღირსე.
გამოაღეთ კარიბჭენი ტაურის,
ვაგვიანებ ანგელოზთა მეჯლისზე.
***
ფიქრმა ქუჩა ტირიფებად დახარა,
ოთახიდან გატანილი სამყარო,
სახარებას ნუ მიკითხავ დამღალა…
მზეზე მინდა გესაუბრო მაღალო!
***
მინდა ღამე,ოღონდ ღამე უძილო,
მინდა მთვარით ცად დასმული წერტილი,
მინდა ფიქრი,ტბაზე ჩემი უძირო,
ზეცა მინდა,ოღონდ ფეხქვეშ თელილი.
***
მიწის გუნდას მზის ამოთხრილს სიღრმიდან
გუმბათებზე სხივთა ცეკვა უგალობს.
იუდას რომ სული ვერცხლად უღირდა,
თავმდაბლობა ნახე მისი,უფალო.
***
დარჩა ქუჩა გიჟი მარტის ამარა,
დარჩნენ ქარში გაცვეთილი წიგნები,
ზამთრის კვნესა მიწას სხივმა ახარა.
შენ ამ დღიდან გაზაფხული იქნები.