უილიამ შექსპირი – “სონეტი”
მე დავიქანცე,წამიყვანე,სიკვდილო ჩქარა,
რომ აღარ ვნახო ღირსეულნი ფეხით თელილი,
აღარ ვიხილო უვიცობის ზეიმი მარად,
არც სათნოება გალანძღული და შერცხვენილი.
***
უნამუსოებს თავს ნამუსის გვირგვინი ბურავს,
და უძლურება ძლიერებას უკარგავს ძალას,
არარაობა უსამართლოდ განდიდებულა
და სამართალი ცრუ დიდებას ხარკს უხდის კვალად.
***
ნათელ გონებას გზას უღობავს უგუნურება,
ენადაბმული ხელოვნება უღელქვეშ კვდება,
კეთილი საქმე ბოროტებას ემსახურება
და სასაცილოდ აუგდიათ ჭეშმარიტება.
***
მე მოვკვდებოდი,მოქანცული ამდენი თმენით,
რომ არ მიმძიმდეს,სიყვარულო,დათმობა შენი.