“ფერწერასა და ქანდაკებას შორის მე ვერ ვხედავ სხვა განსხვავებას,გარდა შემდეგისა: მოქანდაკე თავის ქმნილებებს აწესრიგებს მეტი ჯაფით,ვიდრე ფერმწერი; მან ჩაქუჩის დარტყმებით უნდა გაანადგუროს ზედმეტი მარმარილო ან ქვათა შვერილები იმ ფიგურის,რომელიც ქვაშია დამალული.

…მხატვარი ზის,კოხტად ჩაცმული,მოხერხებულად აკეთებს იმას,რაც სურს,თან უსმენს მუსიკას,ან კითხულობს შესანიშნავ წიგნს. (ავტორი გენია.ჯი) მოქანდაკე კი ჯაფით ებრძვის ქვას და დასრულების შემდეგაც მრავალი კონტური უნდა შეასწოროს,რათა ქანდაკება ყველა თვალსაზრისით ნამდვილი მშვენიერება იყოს”.