როგორღა ვუძღვნი შენს სიკეთეს ღირსეულ ქებას,

თუკი ქცეულა ჩემს ნაწილად შენი არსება?

შენ რომ შეგაქო,ეს ვერაფრით მომიტანს შვებას,

რადგან ჩემივე თავის ქებას დაემსგავსება.

***

და ამიტომაც სჯობს დავშორდეთ ერთმანეთს ნებით,

სჯობს დაეკარგოს ჩვენს სიყვარულს ძალა ერთობის,

რომ მეც მოგიძღვნა საკადრისი სიტყვები ქებით,

და აღარ მქონდეს ეს შეგრძნება ერთმანეთობის.

***

რომ არ სჩვევია განშორებას,ვიცი დანდობა,

და მარტოობაც რომ იქნება მისი მხლებელი

და მაინც დრო-ჟამს სიყვარულის ფიქრებს ვანდობ და

ამ ფიქრს გაჰყვება წუთისოფლის სახსენებელი.

***

უნდა მასწავლო განზე დგომა ერთის ორიდან,

რომ ახლოს ყოფნით მოგაწვდინო ქება შორიდან…