ნიკო გომელაური – “მე,რომ წავალ…”

მე რომ წავალ,ალბათ იტყვის დედა

ეს რა კარგი გამიზრდია შვილი

და ინატრებს ის დღე მისცა ნეტა

პირველად რომ დამიკერა ღილი.

***

როცა წავალ,გაიხსენებს მამა,

პირველად რომ მნახა უკვე დიდი,

კარგია რომ არ გამათამამა,

კარგია რომ ასე კარგად მსჯიდი.

***

წავალ მჯერა მერე იტყვის ქალი,

შეუძლია დაიღვაროს ცრემლად,

ეცოცხლაო,ყოფილიყო მთვრალი,

მთავარია ვიქნებოდით ერთად.

***

მე არ ვიცი რას იფიქრებს შვილი,

ალბათ ცუდსაც,ალბათ ცოტა კარგსაც,

თვითონ ვიცი მოვაკელი ხილი

და ვაკლებდი ნაყინსაც და მარწყვსაც.

***

რას იტყვიან  ძმები წავალ როცა,

ალბათ იქაც შემფიცებენ ძმობას,

ჩემს გარეშე დაიცლება ბოცა,

ჩემს გარეშე აყვებიან გრძნობას.

***

იქ კი ვიცი ვინც დამხვდება იტყვის,

მუდამ სცდიდა თავის ბედს და წერას,

კარგი არ უკეთებია თითქმის,

თუ არ ჩავთვლით რაღაც ლექსის წერას.

***

მე მინდა რომ ვუპასუხო ყველას,

ქალებს,შვილებს,ჩემიანებს ,მასაც,

მოერიდნონ უსაფუძვლო ღელვას,

არ ვაპირებ მე ჯერ არსად წასვლას…