” – ტირი,გაბრიელ,დაიღალე?..

მეც ვტირი შენთვის!

ნეტავ საიდან შემოგესმა ზეცის სალბუნი,

შენს სასთუმალთან კედელს ამკობს

ჯვარცმა უფლისა,

მომცრო ტაბლაზე გადაშლილი სუფევს

ფსალმუნი.

***

ღირსო მამაო,საკუთარი ნებით ნატანჯო,

ქვეყნის დარდი რომ აიკიდე,ვით სათნო ჯვარი,

უფალზე უკეთ ვინ გაგიგებს

განცდილ ტკივილებს,

როცა მარტოკამ დაარისხე მცხეთაში ზარი.

***

შენ ხომ ეულად შეუდექი გოლგოთის

ბილიკს,

ეკლის გვირგვინად დაიხურე მიტრა

რვალისა,

მათხოვრის იერს მოირგებდი სულით

მდიდარი,

ბერო სადარო დავითის და გორგასალისა!

***

ერის ცოდვანი ტვირთად ზიდე,

მოღლილმა ცრემლით,

არ შეორგულდი,არ დაკნინდი,თუმც

გწამეს ცილი,

ჭეშმარიტებას აზიარე უკვდავი სული,

თხილის გულივით დაარიგე მოყვასთან წილი.

***

გლანძღეს,გაფურთხეს,შეშლილად და

გიჟად შეგრაცხეს,

უღვთოთ გაგწირეს,თითქოს გაკლდა

ტანჯვა-წამება,

იქით ლოცავდი,ნუგეშს სცემდი შენს

მაგაძაგებელს,

კელაპტრად გენთო სათნო გულში

წმიდა სამება.

***

“ჯვარს აცვი ეგე!” – ხომ გასმინეს

მოძღვართ-მოძღვარო?

მაინც ვერ დაგცეს,ვერ წარგტაცეს

ცხოვარნი მწყემსსა,

და ისევ შენგან სიყვარულის მადლით

აღვსილი,

დღეს საქართველო თავს ევლება

სამარეს შენსას!

***

“ტირი გაბრიელ? – ნუ გეშინის,მეც ვტირი

შენთვის”,

ღირსო მამაო,შვებად გადგას

მაცხოვრის ჯვარი,

უფალზე უკეთ ვინ გაგიგებს

განცდილ ტკივილებს,

შენ ხომ მარტოკამ დაარისხე მცხეთაში ზარი…