“ქართველი თავმომწონეა.აქვს კიდეც უფლება თავმომწონეობისათვის.ენა ქართველთა უგენიალურესი ქმნილებაა ენათა შორის.მისი ფესვეული დენა აცნაურებს უთვალავ საიდუმლოთ მსოფლიოისა.შთასახულია მასშივე მთავარი ხვევული პლატონის უნივერსალური მსოფლხედვის.საკვირველი არაა,თუ მითიური ხილვაც ქართველთა უაღრესად მხვედრია: ‘ირმის ნახტომს” ვერ გაუტოლდება “დიდი დათვი”,”ოქროს ვერძს” “ოქროს მატყლი”,”დალს” “არტემს” თუ “დიანა”,”ამირანს” “პრომეთე”.გასაოცარია და საცნაური აგრეთვე ქართველთა “ჯვარი ვაზისა”: ასეთი ღრმა სიმბოლო რეალური მთელს საქრისტიანოში არ მოიპოვება.ეხლა ხელმწიფება ქართველთა მიერ დგინებული.ჯერ მარტო სახელდება რად ღირს: “ხელი მწიფე!” ერთს სიტყვაში მთელი კონცეპციაა გამოკვეთილი საკრალური მართვისა.ამასთანავე; ეს კონცეპტი არ დარჩენილა ქართველობაში “თეორიად” მხოლოდ: იგი “საქმეც” იყო.დასტურისათვის ორი სახელი: დავით აღმაშენებელი და მეფე თამარი.აღმაშენებლის სახელს ისეთი განდიდება ხვდა წილად.რაიცა თვით ფრიდრიხ მეორესაც არ რგუნებია: დასავლეთში ლეგენდარულ ნაგულვები,სადღაც აღმოსავლეთში,პრესბიტერი იოანე,მღვდელმთავარი და მეფე ერთად,დავით აღმაშენებელი ეგონათ.მოვთვალოთ მხოლოდ ერთი რამ აღნიშნულის მოსაგვირგვინებლად,სახელდობრ ფრანგული ენციკლოპედია – “Larousse”-ში მოყვანილი სიტყვა ქართველებზე: “კაცობრიობის ულამაზესი მოდგმა”. (ავტორი გენია.ჯი)