იოსებ გრიშაშვილი – “შენი ყელი”
შენი ყელი… ამბობენ,რომ შენი სწორი ყელი
ლერწამია შარბათისა ძველი,მაშრიყელი.
არა! უფრო ამსგავსებენ…
***
რას არვიცი,თუ რას:
მარმარილოს ცისარტყელას,თუ სადაფის სურას?!
მე კი… მე კი გამოვძებნი სურათს ჯერ არყოფილს:
შენი ყელი მე მაგონებს გედის ათლილ პროფილს.
***
ორჯერ გნახე! და ორჯერვე ისე ავკეკლუცდი,
რომ ბუნებრივ სიკვდილს,ჩემო,რა ვქნა აღარ ვუცდი.
მსურს გიმზირო და ამ მზერით გაგარჩიო სხვაში,
რომ გავქვავდე,როგორც ბუზი მარგალიტის ქვაში.
***
აი,ეხლაც თეატრში ხარ… და თეატრის სკამებს
შენი ყელის არემარე მორცხვად აკამკამებს.
ისე ნაზად აძლევს სალამს ყველას… ყველას… ყველას…
რომ წარბების მათრახებით ჰხატავ ცისარტყელას;
***
და ლოტრენის ორი მინა ისე ხარბად მზერავს,
რომ არ ვიცი,რით გავუძლო მაგ ჯადოსნურ მზერას.
ისე გშვენის მძივ-გულქანდა ყელზე მონართავი,
რომ.. ახ,ნეტა,მე შენს ყელზე ჩამოვიხრჩო თავი…