უილიამ შექსპირი – “სონეტი XLIII”
თვალებს დავხუჭავ,რადგან ვიცი,ფუჭად ვირჯები,
შენს ძებნაში რომ ვეურჩები დროის დინებას,
ჩემს წუთისოფელს სიზმარეთში გავემიჯნები
და იქ ვიხილავ მაგ მშვენების ამობრწყინებას.
***
იქ შენი ჩრდილიც დამიჩრდილავს ღამეულ ხილვას,
იქაც დამხვდება მე ეს ნატვრა სააქაოსი,
რომ დაემგზავრო სიზმრებიდან მოვლენილ დილას
და სამზეოშიც დამიამო ვნების ქაოსი!
***
რომ ჩემთვის იყო მაცოცხლებელ სხივთა მხლებელი,
რომ დღის სინათლეს დაემადლო დიდი პატივით,
რომ მიცვალებულ ზმანებათა საბრძანებელი
აღარ მიპყრობდეს საპაემნოდ ანდამატივით.
***
ნეტავი ღამეს დილის ვალი აღარ ეხადოს
და შენი სახე მზის ქვეშეთშიც გამომეცხადოს…