პაოლო იაშვილის “უკანასკნელი წერილი” ქალიშვილს…

“ჩემო საყვარელო მედიკო! ჩემო შვილო,ჩემო კარგო მამიკო,ჩემო სიხარულო და ბედნიერებავ! მაპატიე,გემუდარები,მაპატიე ეს უდიდესი დანაშაული შენს წინაშე,მთელი ჩვენი ქვეყნის და ხალხის წინაშე.მთელი ღამე არ მიძინია,დაგჩერებოდი შენ მძინარეს,მაგრამ თავის მოკვლა უკვე გადაწყვეტილი მქონდა, და ვერც შენ გადამარჩინე.არავის დააბრალო ჩემი სიკვდილი. (ავტორი გენია.ჯი) გაიზრდები,დაუფიქრდები ჩემს ბედს და დარწმუნდები,რომ ჩემი სიკვდილი სჯობდა,შენ უფრო უბედური იქნებოდი,რომ მე დღეს თავი არ მომეკლა.გიყვარდეს დედა და ყველა ჩემი ახლობელი,ისინი არ დაგტოვებენ არც ერთი წუთით და რამდენადმე მაინც გაგიადვილებენ ობლობას.მეტის წერა აღარ შემიძლია.მშვიდობით,მამიკო! მედეა,მედეა,მშვიდობით! ისწავლე,იშრომე,ყოველთვის მართალი თქვი,ეცადე,სასახელო ქალი გამოხვიდე,გიყვარდეს სამშობლო,მუდამ გახსოვდეს შენი ახლობლები”.

 ”შენი უსაზღვროდ მოყვარული მამა”. (ავტორი გენია.ჯი)