მყავდა ერთი სიყრმის სწორი,

არჩეული სწორთაგანა,

სცადეს და ვერ გაგვარჩიეს,

ერთი ძუძუსმწოვთაგანა.

***

სცადეს მტრობის ჩამოგდება,

ერთმანეთის შეძულება,

უფრო მეტად შევიყვარეთ,

ძმობის ეშხში შესულებმა.

***

ერთი ვინმე აგვემგზავრა,

უმჯობესი ქალთაგანა,

მოდიოდა,ღიღინებდა

სამაია სამთაგანას:

***

“სამაია სამთაგანა,

არ იქნება ორთაგანა,

დამიტირონ თვალთა შენთა,

დავიმარხო სწორთაგანა”.

***

მოგვხედავდა,ცეცხლს გვიჩენდა,

გვიღიმოდა ხანდახანა…

ოჰ,იმ ქალმა დაგვავიწყა

ძმობის ფიცი თანდათანა;

ერთმანეთი შევიჯავრეთ,

დავდიოდით განდაგანა.

სად ხარ ჩემი სიყრმის სწორო,

არჩეულო სწორთაგანა,

გახსოვს,რომ ვერ გაგვარჩიეს

ერთი ძუძუსმწოვთაგანა…

***

გაიხსენე ის წამები

უკეთესი წამთაგანა,

ნეტავ შენც თუ გახსენდება

ის გოგონა ხანდახანა,

ვის დაეცეს გულზე ცრემლი

მის მშვენიერ თვალთაგანა?

***

ან შენ სად ხარ,ერთო ქალო,

უმჯობესო ქალთაგანა,

რად გაგვყარე სიყრმის სწორნი,

რად გვატარე განდაგანა?

***

სიყვარულის სამაია

არ იქნება სამთაგანა…