უილიამ შექსპირი – “სონეტი LXX”

ნუ დაღონდები,თუ აუგად გახსენეს ისევ,

სინათლის ძრახვა ხომ წესია ბნელი გონების…

ეჭვის აჩრდილებს სილამაზეც იფერებს ისე,

თითქოს ლაჟვარდებს შესევია გუნდი ყორნების.

***

ლამაზ ვარდებშიც დაიბუდეს თითქოს მატლებმა,

შენც ბოროტებას თითქოს კეთილ მძევლად ხლებიხარ

და მაინც ცოდვა შენ წყალობად მოგემადლება,

რადგან საწუთროს გაზაფხულად მოვლინებიხარ.

***

შენ უკვე გასცდი სიყმაწვილის დღეთა ცდუნებებს -

გზად დასაძლევი რაც შემოგხვდა,ყველა იძლია,

მაგრამ ცხოვრებას ჯერ ვერსაით ჰპოვებ უვნებელს,

ცილისწამების დაძლევა თუ არ შეგიძლია.

***

რომ არ გყოლოდა მოშურნეთა ჯარი მხლებელად,

შენ დაგრჩებოდა ყველა გული საბრძანებელად…