გურამ დიასამიძე (ალაზნისპირელი) – “დედა ენა”
დედა ენა,ჩვენი ცოდნის ლამპარი,
აი-ია,ჯადოსნური ზღაპარი,
ჩუმი ნატვრა,სამრეკლოა და ზარი,
ყრმობის სიბრძნე,ჩვენი ცოდნის ტაძარი.
***
დედა ენა,გულის თქმა და წუხილი,
საქართველოს მდინარეთა ქუხილი,
ქართვლის დედის ლოცვა გულის ძახილი
ჩუმი ოხვრა სულის ამოძახილი…
***
დედა ენა,ფარნაოზის ანბანი,
ივერიის ცის ლაჟვარდი და განი,
საქართველოს მთების ჭექა და ბანი,
ვაზის ლერწი მზის სხივებში ნაბანი.
***
დედა ენა,მზის სითბო და დარია,
წმინდა ნინოს ვაზის ლერწმის ჯვარია,
რუსთაველის ტკბილ ქართულის გვარია,
იაკობის გალობა და ქნარია!