ალექსანდრე საჯაია – “კაფია” (ვახტანგ ჭელიძეს)

არაფერია,წვიმას აპირებს!

ქარი,ავდარი და მისტერია!..

ფიქრებმა ერთხელ მეც ამატირეს,

შენ კი მითხარი: – არაფერია!

***

ლამაზი იყო,მზე იყო მხოლოდ;

თეთრი სიზმარი,თეთრი ფერია.

მე სიყვარულიც დავკარგე ბოლოს,

შენ,კვლავ მითხარი: – არაფერია!

***

ცრემლები დაშრნენ.

დღეს-დღენი მიჰყვა…

გზებს ია-ვარდი დაუფენიათ.

არაფერია,მე ბავშვი ვიყავ,

თორემ ცრემლებიც არაფერია…

***

მოიტათ ღვინო.

…სულში ფარული

არ დარჩეს კიდევ ჩრდილი პატარაც,

ვხედავ,მეწვია მე სიხარული,

მაგრამ ძნელია მისი ატანაც.

***

მოიტათ ღვინო… ღვინო სისხლს ერთვის,

შეგათრთოლებს და სისხლის ფერია…

ვგიჟდები… ახლაც მაღირსე ერთი,

ძმავ ეგ ძვირფასი: – არაფერია!