“გალილეო გალილეი გამოიყურებოდა ეგზომ დიდებულად,განსაკუთრებით,უკვე ასაკში შესული: იგი იყო ტანადი და სრული,ოდნავ უხეში,მკვრივი აგებულების,რაც აუცილებელი იყო ნამდვილად ტიტანური ძალისხმევისათვის,რომელიც ესჭიროებოდა ციური სხეულების გამუდმებულ დაკვირვებას.მისი მჭერმეტყველება და გამოხტვის უნარი აღმაფრთოვანებელი იყო; როდესაც იგი სერიოზულად ლაპარაკობდა,საოცრად მდიდარმეტყველება ჰქონდა,იდეები კი ღრმა; როცა ვისმესთან სალაღობოდ საუბრობდა,ხუმრობებს აფრქვევდა და გონებამახვილობით ბრწყინავდა.ადვილად ეუფლებოდა მრისხანება და ასევე ადვილად მშვიდდებოდა. (ავტორი გენია.ჯი) ჰქონდა გამორჩეული მეხსიერება,იმ მასალასთან ერთად,რომელიც მის კვლევებს უკავშირდებოდა,წამში იმახსოვრებდა მრავალ პოეტურ სტრიქონს,კერძოდ მისი საყვარელი პოემის,ლუდოვიკო არიოსტოს “შმაგი როლანდის” საუკეთესო ნაწილებს,ნაწარმოებისა,რომელსაც ყველა ლათინელ და ტოსკანელ პოეტზე მაღლა აყენებდა.ყველაზე საძულველი მანკიერება მისთვის იყო სიცრუე,შესაძლოა,იმიტომ,რომ მათემატიკური მეცნიერების მეშვეობით,ჭეშმარიტების სილამაზე ზედმიწევნით კარგად ჰქონდა შეცნობილი”. (ავტორი გენია.ჯი)