წუთისოფლის სტუმარი ვარ,

ხან მატკბობს,ხან მაწვალებსა,

თავის ჭკვაზე მიდი-მოდის,

ანგარიშს არ მაბარებსა.

წამის წინ ცრემლს მაფრქევინებს,

წამის უკან მახარებსა,

ხან გულსში ვარდს ჩამოთესავს,

ხან საწამლავ-სამსალებსა.

კარგა ვიცნობ, _ მუხთალია,

თავს რატომღა მაყვარებსა…