ჯანსუღ ჩარკვიანი – “ლამაზი სიკვდილი”

როცა დაიწყებს წყარო საუბარს,

მზეს რომ მისწვდება ირმის ბღავილი,

შემოასკდება როცა ალუბალს

მუხლზე კაბა და გულზე ყვავილი.

***

როცა კვირტები აფეთქდებიან,

მთებს გადიფრენენ ფრთების ტკაცუნით,

როცა ირმები დაფეთდებიან,

მზეს შეხედავენ რქებში ჩაწურვილს.

***

როცა მერცხალი ზეცას შეუტევს,

როცა მიწაზე მზე და დარი დგას,

ირემი აპრილს კარებს შეუმტვრევს

და ატმის რტოებს რქებად დაიდგამს.

***

როცა მზე მინდვრებს კალთებს დაუცლის

საგვირილოდ და საენძელოთა,

ირემი ირემს ბალახს გაუწვდის

და რქას მიურტყამს სადღეგრძელოდა.

***

როცა ძეწნები ატირდებიან

და აკოცებენ ვაზებს ხარდნები, -

შევხედავ ზეცას ნატვრის თვლებიანს,

ავტირდები და ავხარხარდები.

***

მოიგონებენ წარსულს მკვიდრები,

აბუბუნდება ქვეყნად ყველა მთა.

გავდიადდები,

გავსულელდები

და ავენთები მამულს კელაპტრად.

***

დავდგები ცერზე როგორც ავაზა,

ერთს გადავხედავ დღეებს გაფრენილს,

მერე მოვკვდები ისე ლამაზად,

ვით დაიბადა ეს ყველაფერი.