ალექსანდრე ყაზბეგი – “ჩემს კალამს”

მიყვარხარ,ჩემო კალამო,

არ მოიწყინე წერაო,

გულით მსურს მოგესალამო,

შენი სიწმინდე მჯერაო.

***

მით გეტრფი,გრძნობის ალამო,

მტერმა ვერ შეგაჩერაო,

დაჭრილის გულის მალამო,

ჩემი ხარ,ბედისწერაო.

***

შენ გენაცვლები,კალამო,

სხვაფრივ ხარ მონათლულიო,

გულის წადილი პირდაპირს,

არა გაქვს დამალულიო.

***

ჰგრძნობ კვნესას,იცი მშრომელსა

თვალზედ არ მოსდის რულიო,

და ხელი ძმურად მიეცი,

შეუმსუბუქე წყლულიო.