ილია ჭავჭავაძე – “როდემდის”
როდემდის უნდა ჩვენ არ ვსცნობდეთ სიცოცხლის ფასსა?
როდემდის არ ვსცემთ ღვთიურ ნიჭსა ღირსსა თაყვანსა?
მის ყოველ წუთსა სიფრთხილითა რატომ არ ვხარჯავთ
და მის აქ ყოფნას ამოებად რისთვისა ვსახავთ?
***
ძრწოდე,სულელო! ნუთუ ქრისტეს არ სცნობ სიტყვითა,
ნუთუ შენს თავსა,მტვრითა შექმნილს,ჰხედავ კვლავ მტვრათა
და შენს სიცოცხლეს,ამ უკვდავ ნიჭს – მტვრის თანამგზავრად?
რომ მარტო მისთვის იგი არ გაქვს,ქრისტემ თქვა ცხადად…
***
ნუთუ არ იცი,რას გამცნებდა ღმერთი ჯვარცმული,
როს ბრძანა: “ვით მამა ზეცის,იყავ შენც სრული”.