გრიგოლ აბაშიძე – “შვიდასი წელი.კოხტაგორის შეთქმულებს”
მე ჯერ ქაოსი მერტყა წყვდიადად,
თქვენ რომ გეხვიათ მზეზე ფუტკარი,
მე შვიდასი წლით დამაგვიანდა,
თქვენს შეთქმულებას ვერ მოვუსწარი.
***
მე მაინც ვიყავ თქვენთან შეთქმული,
თქვენსკენ უხილავ ცეცხლად დაძრული,
მე გაჩენამდე თქვენი ერთგული,
თქვენსკენ მოვრბოდი ხელგაბაწრული.
***
თქვენ კი იტანდით ტანჯვას ზვიადად,
თუმცა გერჩიათ გულში ისარი…
მე შვიდასი წლით დამაგვიანდა,
იმ წამების დროს ვერ მოგისწარით.
***
მაგრამ არ არი დრო გამთიშველი,
მათთვის,ვინც იყო ქვეყნის ერთგული,
მე თქვენს ლანდებთან მოვალ შიშველი,
არყოფნის ჟამსაც თქვენთან შეთქმული.
***
რომ თქვენებრ მწვავდეს მზე,თქვენი მწველი,
თქვენებრ მეხვიოს მზეზე ფუტკარი,
რომ ვთქვა: წამს ჰგავდა შვიდასი წელი,
მოველ,წამებას მეც მოვუსწარი!