ბაჩუკი ჩაბრაძე – “თუმც ამაოა სიკვდილზე ფიქრი”…
თუმც ამაოა სიკვდილზე ფიქრი,
თუმც დანადაფნის მადევს ხუნდები,
და თუმცა ახლა სულ სხვაგან მივქრი,
ვერასდროს,შენთან ვერ დავბრუნდები!…
***
და თუ კი შენთვის ვეღარ დაიტევს,
სული,ოდესღაც მზიან გუნდების,
ელვარე ვარდებს და მარგალიტებს
გთხოვ მაპატიო!..
მე დავბრუნდები…