ბაჩუკი ჩაბრაძე – “თუმც ამაოა სიკვდილზე ფიქრი”…

თუმც ამაოა სიკვდილზე ფიქრი,

თუმც დანადაფნის მადევს ხუნდები,

და თუმცა ახლა სულ სხვაგან მივქრი,

ვერასდროს,შენთან ვერ დავბრუნდები!…

***

და თუ კი შენთვის ვეღარ დაიტევს,

სული,ოდესღაც მზიან გუნდების,

ელვარე ვარდებს და მარგალიტებს

გთხოვ მაპატიო!..

მე დავბრუნდები…