„ლმობიერება და ჰუმანიზმი პროფესია არ არის. იგი მოწოდებაა ხან გენეტიკურად განპირობებული, ხანაც შეძენილი სწავლით, პირადი მაგალითით, და სხვათა კეთილშობილური საქციელის მიბაძვით.იგი, როგორც ყოველგვარი სიკეთე, ღია ინსტიქტია და მისი უზომოდ გამდიდრება შეიძლება. მაგრამ ჰუმანიზმს მარტო ქადაგება არ შველის. ალბათ ჰუმანიზმი ერთ-ერთი იმ ფაქტორთაგანია, რომელსაც საქმით უნდა მტკიცება, თუმცა ამ საქმისა და საქციელის ფორმები იმდენად ძნელი დასადგენია, რომ კაცობრიობას დღემდე ვერ დაუდგენია და ალბათ კიდევ ბევრი, ბევრი თაობა და ცივილიზაცია დასჭირდება მის დადგენას.

ადამიანებმა წინასწარ რომ იცოდნენ, რა მოჰყვება საბოლოო შედეგად მათ საქციელს, ან ისწავლონ სხვისდამი იმ შეცდომებისა და ცოდვების შენდობა, რასაც თავის თავს აპატიებენ და შეუნდობენ ხოლმე, ან თუნდაც ისევე გულმოდგინებით და მონდომებით იცავდნენ და ამართლებდნენ სხვის საქციელს, როგორი მონდომებით და სიშმაგით ამართლებენ ხოლმე საკუთარ საქციელს, ალბათ კაცობრიობის ბედი სულ სხვაგვარად წარიმართებოდა.

ჰუმანიზმი და ლმობიერება ადამიანთა ზნეობის ის კატეგორიებია, რომლებიც ხშირად მათგან დამოუკიდებლად, ბუნებაში არსებულ კანონებთან არიან უხილავი ძაფებით დაკავშირებული. ამიტომ ლმობიერება და ჰუმანიზმი ის ზნეობრივი კატეგორიებია, რომელთა თავზე დამოკლეს მახვილივით ჰკიდია ჰარმონია, აუცილებლობა და სამართლიანობა. ამის გარეშე კი არაფერს ფასი არა აქვს”. (ავტორი გენია.ჯი)