მურმან ლებანიძე – “მახსოვს!”
ეს ერთი სიტყვა უნდა ავიხირო_
მახსოვს!
შენი დათვისსიხლა შავი ღვინო_
მახსოვს!
შენგან მოძღვნილი არყის ბოცო_
მახსოვს!
შენგან მოწვდილი ტახის ხორცი_
მახსოვს!
იორ-მუღანლოში სადილობა_
მახსოვს!
შენ რომ შემაყვარე ნადირობა_
მახსოვს!
შენ რომ ლელიანის კატა მაპოვნინე_
მახსოვს!
შენ არ ესროლე და მე მასროლინე_
მახსოვს!
მე რომ პირველი ხოხბით გავიხარე_
მახსოვს!
შენ რომ დაიხარე და აიყვანე_
მახსოვს!
ივრის ჭალები აქოჩრილი_
მახსოვს!
ეგ მხრები ბრეზენტით გაკოჭილი_
მახსოვს!
მზისგან დამწვარი გორმახები_
მახსოვს!
შენი თათარი ყონაღები_
მახსოვს!
ბოლო ხანებში გვეღლებოდი_
მახსოვს!
მახსოვს,ხელიდან ვეცლებოდი_
მახსოვს!
“მეც ვბერდები და ძაღლიც ბერდებაო”_
მახსოვს!
“ჰაუ,რანაირად თენდებაო!”_
მახსოვს!
ლექსებს მიკითხავდი კოცონთან_
მახსოვს!
ეს ოთხი სტრიქონი მოგწონდა_
მახსოვს!
“გახედე: კახეთი! დამსკდარა ატამი,
რა მალე მოვიდა აგვისტოს პირველი.
გარეულ ჭალებში ტრიალებს ქათამი,
ჭაობში იხვია მოწყენით მზირველი…