იასირ არაფატის “ისტორიული გამოსვლიდან”…

იასირ არაფატი (რომლის სრული სახელი გახლდათ – მუჰამად აბდ არ-რაჰმან აბდ არ-რაუფ არაფატ ალ-კუდვა ალ ჰუსეინი) – წარმოადგენდა პალესტინელი ხალხის ლიდერსა და პალესტინის ეროვნული ადმინისტრაციის პრეზიდენტს.ამასთანავე იგი იყო პალესტინური გასამხედროებული პოლიტიკური ორგანიზაციის – “ფათხის” ლიდერიც (პალესტინის ეროვნული განმათავისუფლებელი მოძრაობა). 1994 წელს მას მიენიჭა “ნობელის პრემია” მსოფლიოში მშვიდობის განმტკიცებისათვის.”გაეროს” მაღალი ტრიბუნიდან 1974 წლის 13 ნოემბერს იასირ არაფატმა წარმოსთქვა ის ისტორიული სიტყვა,რომელმაც მისი პიროვნების მიმართ ინტერესი კიდევ უფრო მზარდი გახადა მსოფლიოში.განსაკუთრებით დიდი ინტერესი და მოწონება კი აღნიშნულმა გამოსვლამ მისსავე სამშობლოში – პალესტინაში დაიმსახურა.პალესტინაში დაბრუნების შემდგომ არაფატს,როგორც “ეროვნულ გმირს” ისე დახვდა სრულიად პალესტინის მოსახლეობა. (ავტორი გენია.ჯი) აქვე გაგაცნობთ იასირ არაფატის სიტყვით გამოსვლის იმ მცირე ნაწილს,რომელიც ნათელ წარმოდგენას შეგიქმნით იმაზე,თუ რატომ დახვდნე მას სამშობლოში “ეროვნული გმირის” რანგში::

 
“მე მოვედი თქვენთან ცალ ხელში ზეთის ხილის რტოთი (მშვიდობის სიმბოლო),ხოლო მეორე ხელში თავისუფლების ბრძოლისათვის საჭირო იარაღით, და მოგიწოდებთ არ მომცეთ იმის საშუალება,რომ ზეთის ხილის რტო ხელიდან გამივარდეს.საერთაშორისო საზოგადოებამ ისრაელს საკუთარი სახელმწიფოს შექმნის უფლება მისცა იმ დანაშაულის გამოსყიდვისათვის,რაც ებრაელმა ერმა “ჰოლოკოსტის” სახელით ცნობილი მოვლენებისას,მეორე მსოფლიო ომის მიმდინარეობის დროს გამოიარა… თუმცა ჩვენ არაბები ვართ,პალესტინელი არაბები,რომელთაც ასევე დიდი კატასტროფის გადატანა მოგვიწია.თუკი ისრაელს მოუწყვეს “ოსვენციმი”,ჩვენ – პალესტინელებს მოგვიწყვეს “დეირ-იასინის ხოცვა-ჟლეტა”,რისთვისაც გაერო ისეთივე ვალდებულია მოგვანიჭოს სახელმწიფოებრიობა,როგორც ეს ისრაელს მიანიჭა.თუმცა მინდა იცოდეთ,რომ ჩვენ ებრაელები არა ვართ და სახელმწიფოებრიობის აღდგენას ათასობით წელი ვერ დაველოდებით,რადგან რაც სამართლებლივად გვეკუთვნის ძალიან მოკლე ვადებში უნდა მივიღოთ”. (ავტორი გენია.ჯი)